Bu, grafik oluşturma konusundaki önceki zorluklarımın gevşek bir devamıdır .
Arka fon
Eksantrik bir sanatçı, heykellerinin yapısal bütünlüğünü tahmin etmenizi sağladı. Bir grup küp şeklindeki mıknatıs alıp tek tek büyük bir kazığa bırakarak sanat eserlerini yaratır. Yöntemini daha iyi analiz etmek için aşağıdaki iki boyutlu modeli kullanıyoruz. Boş bir zeminle başlıyoruz ve #
herhangi bir tamsayı koordinatına bir mıknatıs bırakıyoruz 0
:
|
v
#
===============
0
Başka bir mıknatıs atılırsa, bir öncekinin 0
üstüne gelir:
|
v
#
#
===============
0
Şimdi bir mıknatıs daha 0
sonra da bir mıknatıs bırakalım 1
:
|
#v
##
#
===============
0
Yukarıda görüldüğü gibi, düşen bir mıknatıs geçtiği ikinci mıknatısa yapışır (birincisi sadece yavaşlar). İkinci mıknatısın doğrudan ilk mıknatısın altında olması gerekmez ve her iki taraftaki bir mıknatıs hala bir mıknatıs olarak sayılır:
# #
##|##
# v #
### #
# #
===============
0
Sanatçılar, son heykeldeki maksimum dikey boşluğu, yani aynı sütundaki iki mıknatıs veya bir mıknatıs ve altındaki zemin arasındaki maksimum boş alanı hesaplamanızı istiyor. Yukarıdaki resimde, bu sayı 3 (sütun üzerinde 2
) olacaktır.
Giriş
Soldan sağa okuyarak sanatçının mıknatıslarını düşürdüğü koordinatları temsil eden bir tamsayı listesi. Eğer yardımcı olursa, koordinatların tatmin edici -1024 <= i < 1024
olduğunu ve listenin uzunluğunun en fazla olduğunu varsayabilirsiniz 1024
.
Çıktı
Son heykelde maksimum dikey boşluk. Boş heykelin boşluğu vardır -1
ve heykeltraşımız bir dadaist olduğu için bu dava dahil edilmelidir.
Ek kurallar
Bir işlev veya tam bir program verebilirsiniz. En kısa bayt sayısı kazanır ve standart boşluklara izin verilmez. Açıklamaları olan kod tercih edilir.
Test senaryoları
[] -> -1
[0,2,1] -> 0
[0,0,0,0,0,1,-1] -> 3
[0,0,0,0,0,1,1,1,2] -> 4
[1,1,2,2,2,2,2,2,1] -> 2
[1,1,2,2,2,2,2,2,1,0,1,0] -> 2
[1,2,1,2,1,2,1,2,2,2,2,1,0] -> 3
[-1,-1,-1,1,1,1,0] -> 1
[-1,-1,-1,-1,2,2,1,1,2,2,2,1,0] -> 2
[-2,-2,-2,-1,-1,-1,0,0,0,1,1,1,2,2,2,3,3,4,4,5,5,5,6] -> 6