Işınları sürekli bir frekans aralığıyla modellenmek istiyorum, böylece kırılmada renk ayrımıyla ışınlanmış görüntüler elde edebiliyorum. Belirli bir frekans aralığında yatan rastgele bir ışının olasılığını etkilemek için dağıtımı kullanarak belirli bir frekans dağılımına sahip bir ışık kaynağı modelleyebilirim veya alternatif olarak tekdüze rastgele bir dağıtımdan frekansları seçebilir ve her ışının parlaklığını orantılı hale getirebilirim kendi frekansında frekans dağılımı. Birincisini fiziksel olarak daha doğru görüyorum, ancak ikincisinin daha az ışınla "bitmiş" görünen görüntüler vereceğinden şüpheleniyorum. Bu sezgisel şüphe doğru mu? İkinci yaklaşımla görüntüden kaybolacak herhangi bir özellik var mı? Görüntüden ödün vermeden hız artışının bir kısmını elde etmenin bir yolu var mı?