Geleneksel Martin-Löf tipi teoride tipler ve önermeler arasında bir ayrım yoktur. Bu, "tür olarak önermeler" sloganı altındadır. Ancak bazen onları ayırt etmenin nedenleri vardır. CoC tam da bunu yapıyor.
Orada CoC birçok varyantları, ama en olurdu
, ancak olup , T y s e : p r o s . Başka bir fark, sonsuz sayıda tip evrene sahip olduğumuz ve P r o p'yi imkansız kıldığımızda ortaya çıkar (Coq'un yaptığı budur). Somut olarak, P r o p ve sonsuz sayıda tip evren T y p e 1 , T y p e olan bir CoC varyantını düşünün
Prop:Type
Type:PropPropPropType1 ,
T y p e 3 ile
P r o pType2Type3
için oluşum kural
ttoluşturmak için açıklamak için olan
Πx:AB(x)birbir önerme veya bir tip ya da değil ve
B(x)ya da bir teklif veya türüdür. Dört kombinasyon vardır:
PropType1Type2:Type1:Type2:Type3⋮
∏∏x:AB(x)AB(x)
A:Propx:A⊢B(x):Prop∏x:AB(x):Prop
A:Typeix:A⊢B(x):Prop∏x:AB(x):Prop
A:Propx:A⊢B(x):Typei∏x:AB(x):Typei
A:Typeix:A⊢B(x):Typej∏x:AB(x):Typemax(i,j)
En ilginç olanı, ikinci ve dördüncü durum arasındaki farktır. Dördüncü kural eğer söylüyor olan i -inci evrenin ve B ( x ) olan j -inci evrenin, daha sonra ürün olan max ( i , j ) inci evrenin. Ama ikinci kural bize anlatıyor P r o p olduğu değil , çünkü sadece "altta bir daha evren" Π x : A B ( x ) in toprakları P r o pAiB(x)jmax(i,j)Prop∏x:AB(x)Propen kısa sürede ne kadar büyük yapar bir olduğunu. Bu imkansızdır, çünkü P r o p'nin kendisinden nicel olarak belirleyerek P r o p elemanlarını tanımlamamıza izin verir .B(x)APropProp
Somut bir örnek
karşısında
∏ A : P r o p A → A
İlk ürün T y p e 2'de yaşıyor , ancak ikincisi P r o p (ve değil , T y p e 1 arasındaki bir eleman üzerinde miktarının halde, T y s e 1
∏A:Type1A→A
∏A:PropA→A
Type2PropType1Type1). Özellikle, bu
için olası değerlerden birinin
∏ A : P r o p A → A'nın kendisi olduğu anlamına gelir.
A∏A:PropA→A