P P A D'yi
Son zamanlarda küçük devreler için Devre memnuniyeti için daha hızlı algoritmalar vermenin önemli olduğu ortaya çıktı , bu yüzden P P A D'nin rektifiye edilmiş versiyonlarına ne olduğunu merak ediyorum
P P A D'yi
Son zamanlarda küçük devreler için Devre memnuniyeti için daha hızlı algoritmalar vermenin önemli olduğu ortaya çıktı , bu yüzden P P A D'nin rektifiye edilmiş versiyonlarına ne olduğunu merak ediyorum
Yanıtlar:
Temel fikir oldukça basit: Bir C 0 , bir Turing makinesi hesaplamasının bir adımını yapabilir, bu nedenle polinom zamanıyla hesaplanabilir bir kenarı polinom olarak uzun bir A C 0 ile hesaplanabilir kenar çizgisiyle simüle edebiliriz . Fikrin daha da genişletilmesi ile, bir PPAD kâhin ile poli zamanda hesaplanabilir kenarlar simüle edilebilir, yani PPAD Turing indirgenebilirliği altında kapatılır; bu argüman Buss ve Johnson'da verilmiştir .
Literatürde çeşitli detaylarda farklılık gösteren birçok eşdeğer PPAD tanımı vardır, bu yüzden burada kesinliği düzeltmek istiyorum. Bir NP ara sorun S orada polinom ise PPAD olan p ( n ) , ve polinom-zaman fonksiyonları f ( x , u ) , g ( x , u ) ve h
0 p ( n ) ∈ V x düğümü bir kaynaktır (yani derece 0 ve derece 1'e sahiptir ). Eğer U ∈ V X herhangi bir kaynağı ya da lavabo (de-derece 1 , üzerinden derece 0 ) dışında 0 p (
Biz tanımlayabilir bir Cı- 0 P bir D biz gerektiren dışında, benzer şekilde f , g , h olmak F bir C 0 .
Basitlik için inşaattaki h'yi görmezden geleceğim . (Birinin onu bir projeksiyon olarak alabileceğini göstermek zor değil, bu nedenle A C 0 uyumlu.)
Bu yüzden, bir PPAD sorun dikkate S tarafından tanımlanan f ve g ve düzeltme Turing makineleri işlem f ve g zamanlı q ( n ) . Herhangi bir x için , köşeleri aşağıdaki formun dizileri olan yönlendirilmiş bir grafik G ′ x = ( V ′ x , E ′ x ) tanımlarız :
( 0 , u , c 1 , ... , c k ) , burada U ∈ V x , 0 ≤ k ≤ q ( n ) ve c , 1 , ... , c k ilk olarak K hesaplanırken konfigürasyonları f ( x , u ) .
( 0 , u , c 1 , … , c q ( n ) , v , d 1 , … , d k ) , burada u , v ∈ V x , 0 ≤ k ≤ q ( n ) , f ( x , u ) = v , c 1 , ... , c q (
(1,v,d1,…,dk)
( 1 , v , d 1 , … , d q ( n ) , u , c 1 , … , c k ) , burada u , v ∈ V x , v ≠ 0 p ( n ) , 0 ≤ k ≤ q ( n ) , g ( x , v ) = u ,
E′x consists of the edges in V′x×V′x of the following kinds:
(0,u,c1,…,ck)→(0,u,c1,…,ck+1)
(0,u,c1,…,cq(n))→(0,u,c1,…,cq(n),v)
(0,u,c1,…,cq(n),v,d1,…,dk)→(0,u,c1,…,cq(n),v,d1,…,dk+1)
(0,u,c1,…,cq(n),v,d1,…,dq(n))→(1,v,d1,…,dq(n),u,c1,…,cq(n)) if f(u)=v and g(v)=u (i.e., either (u,v)∈Ex, or u=v is an isolated vertex)
(1,v,d1,…,dq(n),u,c1,…,ck+1)→(1,v,d1,…,dq(n),u,c1,…,ck)
(1,v,d1,…,dq(n),u)→(1,v,d1,…,dq(n))
(1,v,d1,…,dk+1)→(1,v,d1,…,dk)
(1,u)→(0,u)
Formally, let r(n) be a polynomial bounding the lengths of binary representations of all the sequences above (such that we can extend or shorten sequences, and extract their elements with AC0-functions); we actually put V′x={0,1}r(n), and we let all vertices except the above-mentioned sequences to be isolated.
It is easy to see that the functions f′, g′ representing G′x are AC0-computable: in particular, we can test in AC0 whether c1,…,ck is a valid partial computation of f(x,u), we can compute ck+1 from ck, and we can extract the value of f(x,u) from cq(n).
The sinks in G′x are nodes of the form (0,u,c1,…,cq(n),u,d1,…,dq(n)) where u is a sink in Gx. Likewise, sources are (1,v,d1,…,dq(n),v,c1,…,cq(n)) where v is a source in Gx, except that in the special case v=0p(n), we have pruned the line early and the corresponding source in G′x is just (0,0p(n)). We can assume the encoding of sequences is done in such a way that (0,0p(n))=0r(n).
Thus, f′ and g′ define an AC0PAD problem S′, and we can extract a solution to S(x) from a solution to S′(x) by an AC0-function h′ which outputs the second component of a sequence.