Maaş müzakere oyununa ilişkin ekonomik perspektifler nelerdir?

Ekonomik olmayan bir dil kullandığımdan şüphelendiğim şeyi açıklamak için özür dilerim iktisadın pratik bir uygulamasıdır. Ekonomide resmi bir eğitimim yok ama siz / kızların size yardımcı olabileceğini umuyorum. :)

6 ayda bir değerleme yaptığımız bir şirketin genel müdürüyüm. Maaşı her müzakere ettiğimde aklımın gözünde bu resim var ...

Bir çalışan için 'doğru' maaşın 70 bin olduğunu varsayarsak, biraz daha fazlasını sunma teşviki vardır. 'Biraz daha fazla' çünkü piyasa oranını tahmin etmede bir hata var ve bunu yanlış anlamanın maliyetleri yüksek. Bilgi kaybı, moral, işe alım maliyetleri ve yedek çalışan için bir 'değişim teşviği' olarak adlandırdığım bu yanlışlık için 20k / yıl değerinde bir personel karmaşası maliyeti ekledim. Değişim teşviği, aşinalık kaybını azaltmak ve yeni bir çalışana katılma riskini üstlenmek için yeni bir çalışana mevcut oranının (piyasa faiz oranı?) Ötesinde teklif etmeniz gereken miktardır.

İnanç 1 - Personel karmaşası hesaba katıldığında, çalışanlara uzun vadede düşük ücret ödemek çok daha masraflıdır .

İnanç 2 - çalışanın değerleri hakkında daha iyi bilgiye sahip olması - onların becerileri, olumlu katkıları ve gerçek anlamda kendi çıkarlarına ilişkin bilgilere daha yakın olmalarına dayanarak.

İnanç 3 - İş ilanlarında maaş beklentisi , değişim çalışanı için risk ve işlem maliyetlerine karşı iskonto etmek için olumlu yönde eğri . Yana doğru hareket etmedikçe kimse aynı maaşa geçmez. Anekdot olarak, maaşınızı daha hızlı artırmak için her birkaç yılda bir iş değiştirme tavsiyesi duydum. İnsanlar gereksiz yere olumsuz risk alma eğilimindedir ve bu önyargıyı aşarak kendinize rekabet avantajı sağlayabilirsiniz.

İnanç 4 - Piyasa değeri için birincil bilgi kaynağı iş ilanları ve iş teklifleridir. İnanç nedenleriyle bu aşırı değer 3.

İnanç 5 - Uzun ve / veya agresif maaş görüşmesi kendi başına maliyetlidir. Büyük bir tutarsızlık varsa, değer düşüklüğüne uğrama hissi yaratabilir.

İnanç 6 - Çalışanlar memnun olacaklardır ve bu nedenle piyasa oranını aldıklarını düşünürlerse şirkette kalacaklardır.

Varsayımlar: Şirket aksi halde çalışmak için hoş bir yerdir.

Özel sektörümde, düşük personel kayıp oranları ve yüksek personel moralinin belirgin ve güçlü bir rekabet avantajı olduğunu düşünürdüm. 20k karmaşanın maliyeti muhtemelen muhafazakârdır.

Yaşadığım İngiltere'de, kültürel norm, şirketin müzakereye başlaması veya daha yaygın olarak ücret artışının ne olacağını belirtmektir. Bunu, memnuniyetsiz bir şekilde kıvrıma ne kadar gıcırdadığını izleyen bir dönem izler. Yukarıdaki inançlar ve personel karmaşasının maliyetli olduğu bir sektör göz önüne alındığında, diğer yöne yaslanmaya ya da müzakereye başlamalarına izin vermeyi ya da daha radikal bir şekilde, maaşlarının ne olmasını talep etmeyi tercih ediyorum; diğer mal türlerinin satıcıları için ortaktır. Maaş müzakeresi bana malın alıcısının (emeğinin) fiyatı dikte etmesi ve daha sonra arzın kaybolup kaybolmadığını (istifa ettiğini) izlemek için benzersiz görünüyor.

Ücret görüşmelerinde çalışanın karar vermesi uygun bir strateji midir?

Durumun basit bir oyun-teorik modellemesini sağlayacağım. Yeni bir yıl başlar ve bir şirket mevcut bir çalışana ücret artışı teklif etmek ister. İzin Vermek$e$ çalışanın mevcut verimliliği ve karşılık gelen ücret olmak $h(e)$(ki bu önceki ücrete göre bir artışı temsil eder). İzin Vermek$v$ yeni işe alımlar için pazarda gözlemlenen prim olun (bu yüzden çalışan başka bir işverene giderse, $h(e) + v$). İzin Vermek$c$olmak karmaşası çalışan yaprakları ve ihtiyaçları değiştirilmesi durumunda maliyetler (işe alım artı verimlilik kaybı vb), akım işverene.

Bu sıralı bir oyundur, bu yüzden kapsamlı formu kullanmalıyız.

A) Firma bir ücret teklif eder

İlk olarak, firma ($F$) bir ücret ve çalışan ($E$) ne yapacağınıza karar verir:

İlk sonuç firmanın maliyetini, ikincisi çalışanın ücretini ifade eder. Çalışanlara yeni kiralama primi teklif edilirse firmada kaldığını varsaydık. İzin Vermek$p_l$ Çalışanın teklif edilirse ayrılma olasılığı olmalı $h(e)$bir tek. Firma aşağıdaki beklenen maliyetlerle karşı karşıyadır:

$$EC [h(e)] \equiv EC_{A1}= (1-p_l)h(e) + p_l[h(e)+v+c] = h(e)+p_l[v+c]$$

$$EC [h(e)+v] \equiv EC_{A2} = h(e)+v$$

Daha sonra firmanın yine de teklif vermesi için $h(e)$ durum böyle olmalı

$$EC_{A1} < EC_{A2} \implies h(e)+p_l[v+c] < h(e)+v$$

$$\implies p_l < \frac {v}{v+c}$$

ve teklif etmeli $h(e) + v$ eşitsizlik diğer yöne işaret ediyorsa.

Şimdi çalışana bir ücret istemesini söylemek için OP fikrine geçelim. İşte burada

B) Çalışan ücret ister

Burada da ilk sonuç firmanın maliyeti. Çalışanın sadece verimlilik ücretini istemesine izin verdik. Bu çok önemli.

"Süreç yapısı hakkında karar" aşamasında olduğumuz için, bazı olasılıklar $p_e$çalışanın sadece verimlilik ücretini isteyebileceğini düşünüyoruz. Bu önemli.
Ayrıca, çalışanın talep ettiği varsayılarak,$h(e) + v$, firmanın sadece kabul veya karşı teklif alması gerektiğine ilişkin ölçüt $h(e)$öncekiyle tamamen aynı ifadeye sahipse, farklı bir olasılığa bakıyoruz . Burada firma, çalışanın "blöf yapmasına" (başka bir firmadan teklif almadığına) karar vermelidir. Bu bir öncekinden farklı bir olasılıktır. Burada, firmanın (daha iyi veya daha kötü için) ek bilgileri vardır ve bu nedenle bir fark değerlendirmesi yapmak zorundadır. İhtimalini Çağrı değil blöf$p_c$.

Bizde var

$$p_l < p_c$$

çünkü birincisi aynı olayın koşullu bir olasılığı ("çalışan ayrılır"), ikincisi ise koşulsuz olasılıktır. Bu eşitsizliği daha sonra da saklayın.

Firmanın bir şekilde tahmin ettiğini varsayalım ("eğer çalışan isterse $h(e)+v$ var $p_c$ teklifle karşı karşıya kalsam gidebilme olasılığı $h(e)$bir tek). Bu tahmin edilirse, firma çalışan yeni işe alma primi talep ederse ne yapacağını zaten biliyor ve buradaki çeşitli miktarların spesifik değerlerine bağlı olacak.

Yani verilen bir tahmin için$p_c$
B.1 firması için iki beklenen maliyete bakıyoruz . Firma karşı teklif verecek$h(e)$ burada beklenen maliyet

$$EC_{B1} = p_eh(e) + (1-p_e)\cdot [(1-p_c)h(e) + p_c(h(e)+v+c)]$$

$$= h(e) + (1-p_e)p_c(v+c)$$

B.2. Firma kabul edecek$h(e)+v$

$$EC_{B2} = p_eh(e) + (1-p_e)(h(e) +v) = h(e) + (1-p_e)v$$

NE YAPMALI?

Şimdi bir şekilde iki yapıyı karşılaştırmak ve firma için daha karlı olanı seçmek istiyoruz. Bu, çeşitli olasılıklar arasındaki ilişki ile karakterize edilen çeşitli vakaları incelemeyi gerektirir.

DAVA 1 : $p_e = 0 , p_l < p_c < v/(v+c)$

Burada firma teklif edecek $h(e)$ yapıda $A$ (beklenen maliyet $EC_{A1}$) ve karşı teklif verecek $h(e)$ yapıda $B$ (beklenen maliyet $EC_{B1}$). Olasılıkların varsayılan değerleri göz önüne alındığında,

$$EC_{A1} = h(e)+p_l[+v+c] < h(e) + p_c(v+c) = EC_{B1}$$

geleneksel yapıya sadık kalmalıyız $A$ burada firma ilk önce bir ücret teklif eder.

DURUM 2: $p_e = 0 , p_l < v/(v+c) < p_c$

Burada firma teklif edecek $h(e)$ yapıda $A$ (beklenen maliyet $EC_{A1}$), ancak kabul edecek $h(e)+v$ yapıda $B$ (beklenen maliyet $EC_{B2}$). Olasılıkların varsayılan değerleri göz önüne alındığında,

$$EC_{A1} = h(e)+p_l[v+c] < h(e) + v =EC_{B2}$$

ve yine yapıya sadık kalmalıyız $A$.

DURUM 3: $p_e = 0 , v/(v+c) < p_l < p_c$ İşte karşılaştırıyoruz $EC_{A2}$ ile $EC_{B2}$

$$EC_{A2} = h(e)+v = EC_{B2}$$

Burada kazanan yok, ama genel olarak yapıyı benimseme teşviki$B$ her şeyden önce çalışanın sadece $h(e)$. ($p_e>0$ gerekli ancak yapıyı benimsemek için yeterli koşul yok $B$).

DURUM 4: $p_e > 0 , p_l < p_c < v/(v+c)$

Burada da karşılaştırıyoruz $EC_{A1}$,ile $EC_{B1}$ fakat $p_e>0$ yani

$$EC_{A1} = h(e)+p_l[v+c] < >h(e) + (1-p_e)p_c(v+c) = EC_{B1}$$

Yapısına sadık kalırız $A$ Eğer $p_e < (p_c -p_l)/p_c$ve yapıyı benimsiyoruz $B$ eğer eşitsizlik başka bir yoldan ilerliyorsa.

DURUM 5: $p_e > 0 , p_l < v/(v+c) < p_c$

İşte karşılaştırıyoruz $EC_{A1}$, ile $EC_{B2}$ fakat $p_e > 0$

$$EC_{A1} = h(e)+p_l[v+c] < h(e) + (1-p_e)v = EC_{B2}$$

biri olarak doğrulayabilir. Burada yapıya sadık kalıyoruz$A$.

En sonunda

DURUM 6: $p_e > 0 , v/(v+c) < p_l < p_c$

İşte karşılaştırıyoruz $EC_{A2}$ ile $EC_{B2}$

$$EC_{A2} = h(e)+v > h(e) + (1-p_e)v = EC_{B2}$$

ve yapıyla gitmeliyiz $B$.

SÖZEL ÖZET

1) Çalışanların, önce sormaları halinde her zaman yeni işe alım primini talep etmesini beklersek, firmanın ilk önce bir ücret sunduğu yapıya bağlı kalmalıyız. (Olgular (1,2,3)

2) Çalışanların sadece isteyebileceği pozitif bir olasılık varsa $h(e)$o zaman:
2a) Firma$h(e)$ her durumda ve yapıda, firmanın ilk önce bir ücret teklif ettiği yapıyı $p_e < (p_c -p_l)/p_c$(Durum 4)
2b) Firma giderse$h(e) + v$her durumda ve yapıda, çalışanların önce sordukları yapıyı seçmeliyiz (Durum 6).
2c) Eğer firma iki durumda farklı oynayacaksa, firmanın önce bir ücret sunduğu yapıyı korumalıyız. (Durum 5).

Genelde olduğu gibi, gerçeklik bundan daha karmaşıktır: müzakerelerin daha fazla turu olabilir ve firma ve çalışan aynı fikirde olmayabilir $h(e)$ her ne kadar böyle bir anlaşmazlık "kabul edilen bilgelik" ten daha az yaygın olsa da.

Ancak yukarıdaki tüm analizlerden aldığım genel his, çalışanların "ilk önce sordukları" bir yapıyı uygulamayı düşünmemizin temel sebebinin, yeni işe alım primi istemeyecek kadar yüksek bir olasılık olduğunu düşündüğümdür. -ve yine de, aynı zamanda blöf yapmaya çalışmadığını düşünürsem (yani $p_c$ birliğe yakın olmak), yine geleneksel modele bağlı kalmak tercih edilir.