Marksist İktisadın temel unsurları

Ana akım ekonomi ile Marksist ekonomi arasındaki farkları anlamakla ilgileniyorum. Bunun için, ne olduğu hakkında bir rehber merkezi Marksist ekonomik teori (politik veya kültürel teori değil) çok faydalı olacaktır.

Nedir çekirdek Marksist iktisadın unsurları?

PS: benim vurgum çekirdek bu sorunun "çok geniş" olarak işaretlenmesini önlemeyi amaçlamaktadır. Ayrıca, “esas olarak görüşe dayalı” olmamak için teorisyenlerin arasında yeterli fikir birliği olduğunu da umuyorum.

Marx'ın bir yazı seçimini okuduğumda, şu üçü, Marxian ekonomisinin temel unsurları olarak anlıyorum.

1. Emek değer teorisi. Bir emtia $ x $ 'ın (başka bir emtia ile değiştirilebilecek $ x $ miktarının) borsa değerinin, sosyal olarak $ x $ üretmek için gerekli olan emek zamanı tarafından belirlendiğini iddia eder.

2. Artı-değer kar teorisi. Yani kapitalistler, işçilerin sömürülmesinden kar elde ederler. Bir kapitalistin emek gücünü bir işçiden bir günlüğüne satın aldığını varsayalım. O zaman Marx'a göre, bu işgücünü bir gün kullanmanın değeri, işçinin bir gün içinde yaşaması için gerekli olan malların değeridir. Kapitalist tarafından işçiye ödenen ücrete eşdeğer olacak bu miktarda emtianın üretilmesinin günün dörtte biri kadar sürdüğünü söyleyin. Bu günün dörtte birine gerekli emek denir. Bu seviyenin üzerindeki herhangi bir çalışma, kapitalistin kar elde ettiği artı emekdir.

3. Yabancılaşma teorisi. Aşağıda Marx'ın bir pasajından alıntı yapıyorum 1844'ün Ekonomik ve Felsefi El Yazmaları . Bu geçişi yukarıdaki ana unsurlarla ilişkilendirerek, Marx'ın bir şekilde kapitalizm kurumunun sosyal dünyanın parçalarını yapılandırdığını düşündüğünü düşünüyorum.

İşçi ne kadar zengin olursa, o kadar zengin olur.   güç ve ölçüde üretim artar. İşçi hiç olur   ucuz emtia ürettiği daha fazla emtia. devalüasyon arasında   insan dünyası, değer artışı arasında   şeylerin dünyası. Emek yalnızca mal üretmez; o da   kendini ve işçilerini bir emtia ve öyle yapar   Genel olarak mal ürettiği aynı oran.

Bu gerçek, sadece emeğin ürettiği nesneyi,   ürün, buna karşı duruyor yabancı bir şey , bir güç olarak   üreticiden bağımsız. Emek ürünü, emeğe dönüştürülmüş emektir.   ve bir nesnede malzeme yapılmış, bu nesneleşmenin emeğin   Emeğin gerçekleşmesi onun nesnelleşmesidir. Alanında   politik ekonomi, emeğin bu gerçekleşmesi gibi görünüyor kaybı   gerçeklik işçi için, kaybedilme ve esaret olarak itiraz etme   Nesne ve düzenleme olarak ödenek yabancılaştırma .

Emeğin gerçekleşmesi, gerçeklik kaybı olarak görünüyor mu?   işçi açlıktan ölme noktasına kadar gerçekliğini kaybediyor. Yani   Nesnelleştirme, işçinin uğradığı nesnenin kaybı olarak ortaya çıkıyor   sadece yaşam için değil, aynı zamanda yaşam için de en çok ihtiyaç duyduğu nesnelerden soyulur.   iş. Çalışmanın kendisi ancak elde edebileceği bir nesne haline gelir   muazzam bir çaba ve spazmodik kesinti ile. Çok mu   nesnenin tahsis edilmesi,   İşçinin ürettiği nesneler daha az sahip olabilir ve daha fazla   sermayesinin ürününün egemenliğine giriyor.

Marksizmi tek bir kelimeyle özetlemem gerekirse yabancılaşma olurdu. Politik ve ekonomik çalışmalarının tümü, emeğinden bağlantısı kesilen işçi kavramını ortaya çıkardı. Marx, eşitlikçi bir devletten ziyade, insanı emek ürünüyle yeniden bağlamak istedi. Tabii ki, bunun merkezinde onun emeğe değer teorisi, Hegel diyalektik süreci ve insanın çevresinin ürünü olduğu görüşü var.

• Eleştiri: Marksizm dünyayı olduğu gibi gözlemlemeye çalışır. Başkentte sunum şekli, meta ilişkisinin belirli sosyal ilişkilere yönelik temel diyalektiğinden; araştırmanın tarzı somut sosyal ilişkilerden acil açıklayıcı iddialara doğru idi. Marksizm düşünce deneyleri ya da modellerini yapmaz: sosyolojiktir.

• Kurtuluş: Eleştirinin diğer yüzü, Marksist iktisadın amacının kapitalizmi açıklamak değil, onu ortadan kaldırmak olmasıdır. Marksizm, emtia formunun toplumundaki çatlakları bulmaya ve açıklamaya çalışır, böylece işçiler birlikte bilenmiş bir tornavidaya takılabilir ve bükülebilir.