Hangi koşullar altında bir tekel istenmez?

Her şeyden önce, "istenmeyen" in belirsiz bir terim olduğunun farkındayım. Peki, açıklamak gerekirse, aşağıdaki metrikler altında ne zaman bir tekel istenmez?

1. Pareto verimliliği
2. Tüketici rantını azaltır
3. Sosyal Refah (bu muhtemelen pareto verimlilik ölçütünden farklı olabilir mi?)

Kaçırdığım herhangi bir kriter var mı? Ayrıca, potansiyel genel denge etkilerini (ücretler üzerindeki etki gibi) dikkate alırsak, analiz değişir mi?

İlk olarak, para içinde doğrusal olan faydacı bir refah standardı aldığımızı varsayalım. Yani, hem fayda hem de kârın, tüketicilerin ve firmaların sahip olduğu para miktarında doğrusal olduğunu varsayalım (ancak başka bir şeyde zorunlu olarak doğrusal değildir). Bu durumda, Pareto standardı ve faydacı sosyal refah kriteri tam olarak örtüşüyor! Jeff Ely güzel bir video bu sonucun sezgi bahsediyor görebilirsiniz burada ( "verimlilik" başlıklı videoya göz). Sezgisel olarak, hem fayda hem de kârlar para içinde doğrusal ise, Pareto optimum'u uygulayarak ve daha sonra onu desteklemek için yan ödemeler oluşturarak faydacı refahı her zaman maksimize edebiliriz.

Şimdi, bir tekelcinin ne zaman istenmeyen olduğu sorusunun cevabı, aklındaki modelin zenginliğine bağlıdır. Tekelcinin çok temel bir ders kitabı modelinde, FooBar'ın kriteri iyi. Sıradan bir rekabetçi piyasa dengesinin toplam refahı (aşağıdaki şekilde gölgeli alan) marjinal maliyete eşit olan (arz eğrisi ve marjinal maliyet eğrisi esasen aynı olan) maksimuma çıkardığını biliyoruz:

Bir tekelcinin bir birimden elde ettiği kâr, fiyatı ile marjinal maliyeti arasındaki farka eşit olduğundan, tekelci, fiyatı marjinal maliyetin üzerine koyma eğiliminde olacaktır. Bu, daha yüksek bir fiyat (yeşil ) ve toplam refahta (bu şekilde gölgeli alan tarafından verilen) ve tüketici fazlasında (fiyat çizgisi ile talep eğrisi arasındaki üçgen) bir azalma ile sonuçlanır :$p$

Bu tür bir analiz standart olduğu için, bir tekelcinin tüketici rantını ve refahını bir tür 'varsayılan' olarak azalttığı ve bunun yerine “ne zaman bir tekelci arzu edilebilir” diye sorulması mantıklıdır? Tekelciye sahip olmanın, çok yoğun bir rekabetten daha iyi olabileceği bazı durumlar şunlardır:

• Jyotirmoy Bhattacharya bir yorumda belirtildiği gibi, Birinci Derece Fiyat Farklılaştırması . Bu, tekelcinin her bir tüketiciye, o tüketicinin ödeme isteğine tam olarak eşit olan bireysel bir fiyat talep edebileceği durumu açıklar. Böylece, tekelci tüm tüketici fazlasını yakalar, böylece $$\text{Social welfare}=\underbrace{\text{Consumer surplus}}_{=0}+\text{Producer surplus}=\text{Producer surplus}.$$ Üretici fazlası ve sosyal refah çakıştığından, tekelci kendi rantını maksimize etmek için harekete geçtiğinde, sosyal refahı da maksimize ediyor! Bununla birlikte, bu refah için iyi olsa da, tüketiciler için çok kötü. Ayrıca, tekelcinin, ödemeye istekli olduklarını doğru bir şekilde tahmin etmek için tüketiciler hakkında yeterli bilgiye sahip olmasını, bu tür bir ayrımcılığın yasadışı olmadığını ve tüketicilerin buna tahammül etmeye istekli olduklarını da gerektirir (yani PR geri tepmesi yoktur - bkz. Örneğin, burada ).
• Büyük ölçek ekonomileri . Bazen bir iş kurmanın sabit maliyetleri büyüktür. Örneğin, bir demiryolu / telefon şebekesi kurmak için ülkenin her yerine tren bağlantıları / telefon hatları döşemeniz gerekir. Bu maliyet gerçekleştikten sonra, altyapı sıfıra yakın marjinal maliyetle kullanılabilir. Bu tür bir ortamda, toplumun sabit maliyeti bir kereden fazla katlaması mantıklı değildir. Altyapı şirketine doğal tekelci denir. Bu tür endüstrilerde bir tekelcinin faaliyet göstermesine izin verilir ve (i) devlete aittir veya (ii) fiyatın marjinal maliyetin çok üzerinde olmamasını sağlamak için yoğun bir şekilde düzenlenmiştir.
• Ağ dışsallıkları . Bazı ürünler sadece sizin için değerlidir, diğer insanlar da bunları kullanır. Örneğin, Facebook ve telefonlar (ve Stack Exchange!) Yalnızca diğer insanlarla iletişim kurmak için kullanılabildikleri için yararlıdır. Ne kadar çok kişi ile iletişim kurarsanız, ürün için o kadar değerli olur. Herkes tek bir tekel sosyal ağ kullanıyorsa, bu ağ insanlar çok sayıda rakip sosyal ağa bölünmüş olmaktan daha değerli olacaktır. Ağ etkileri bazen talep yönlü ölçek ekonomileri olarak adlandırılır.
• Yenilik ve yatırım . Firmalar yeni ürünler (veya yeni üretim teknolojileri) geliştirmek için Ar-Ge'ye yatırım yapmaktadır. Neden rahatsız oluyorsun? Muhtemelen firmalar bunu yapıyor çünkü bu yeni ürünleri (veya yeni teknolojinin düşük maliyetinden) satarak kar elde etmeyi bekliyorlar. Ancak bu karı kazanma yetenekleri, firmanın ne kadar rekabetle karşılaştığına bağlı olacaktır. Bu nedenle, rekabetin, ilgili karları aşındırarak inovasyon teşvikini azaltması gerektiği düşünülebilir. Aslında, Aghion ve yazarları tarafından ünlü bir makale, rekabetin eklenmesinin önce yeniliği azalttığını ve daha sonra rekabet yeterince sertleştiğinde tekrar arttırdığını gösteriyor. Dolayısıyla, eğer seçim bir tekelci ile birkaç firma arasındaysa, tekelci daha fazla yeniliğe yol açabilir.
• Belki de bu son noktanın fikri mülkiyet fikri ile yakından ilişkili olduğunu belirtmek gerekir . En fikri mülkiyet (yani kitaplar, şarkılar veya filmler gibi yaratıcı çalışmalar ve icatlar) bilgi ürünleri olduğundan, sıfır marjinal maliyetle çoğaltılabilir veya taklit edilebilir. Bu, rekabete izin verirsek, çok sayıda rakip olmasını beklememiz gerektiği anlamına gelir ve herkes (orijinal yaratıcı dahil) herhangi bir kar elde etmek çok zor olacaktır. Bu nedenle, içerik oluşturucuların ve mucitlerin yeni işler veya yeni icatlar yaratma konusunda bir teşviki olmasını sağlamak için onlara ya telif hakkı koruması ya da patent koruması şeklinde geçici bir tekel verir.

Bunlar bir tekelci hangi en yaygın yollardan birkaçıdır olabilir rekabete tercih edilebilir. Eminim şu anda akla gelmeyen başkaları da var. Ana mesaj, yoğun rekabet ile ilgili herhangi bir sorun olup olmadığını değerlendirmek için belirli pazar bağlamına bakmanız gerektiğidir. Çoğu zaman cevap yoktur ve olağan varsayım, aksi halde düşünmek için iyi bir nedenimiz olmadıkça, tekelcilerin istenmeyen olduğu yönündedir.

Her şeyden önce, bir tekel, kelimenin tam anlamıyla bir pazarda tek bir firmamız olduğu anlamına gelir. Ekonomistler olarak, bir pazardaki firmaların sayısını önemsemiyoruz .

Ancak firmanın bekar olması pazar gücünü elde ettiği anlamına gelir . Sorunlar burada ortaya çıkar. Hiçbir düzenleme altında, talep eğrisini (malının alıcıları için) ve arz eğrisini (kullandığı ara mallar için) verilen şekilde alır ve rantı her iki uçtan çıkarır.

Bu doğrudan tüketici fazlasının azaldığını gösterir, çünkü tipik varsayımlar altında tekel daha yüksek bir fiyata daha küçük bir miktar sağlayacaktır.

İçin Sosyal Refah , eksik rekabet ile serbest piyasalar genellikle verimsiz sonuçlar elde o notta, bu tüketici artığını yukarı ekliyor ve üretici artığı size piyasa gücüne sahip ekonomisinde daha küçük bir miktar verir.

Son olarak, Pareto Verimliliği , piyasa gücü mükemmel bir ayrımcılık yeteneği ile birlikte olduğu sürece, piyasa gücü ile bir ölçüde alakasızdır (açıklamaya bakınız). Bu cevap boyunca serbest piyasaları benimsediğim ekonomi türü ile ilgilidir. Serbest piyasalar altında, "kapmak için ücretsiz" herhangi bir kaynak olsaydı, birisi onu alırdı. Dolayısıyla, pazar gücünün kapsamı Pareto verimliliğini, piyasaların genel varlığını ve potansiyel düzenlemelerini etkilemez.

Zeyilname: Cevap boyunca serbest piyasaları (hükümetler tarafından sıfır düzenleme) üstlendiğimi unutmayın . Eğer hükümet yasa tarafından en uygun sonucu uygulayacaksa, piyasa gücü miktarı hem tüketici fazlası hem de genel olarak sosyal refahla alakasız hale gelir. Örneğin, tekeli en uygun miktarda mal tedarik etmeye zorlayarak veya firmayı tam olarak bu miktarı tedarik etmeye teşvik edecek bir sübvansiyon oluşturarak yapabilir.

Mükemmel rekabet altında, üretici tek bir noktadan oluşan bir “talep eğrisi” ile karşı karşıyadır; fiyatın marjinal maliyetlere eşit olduğu. Bu tarafın, işte kalabilmek için piyasa tarafından dikilen (ya da hiç değil) "gidiş" fiyatından üretip satması gerekir.

Tekel durumunda, üretici WHOLE talep eğrisiyle (temel olarak bir tekel tanımıdır) karşı karşıyadır. Bu, üreticinin sadece pazar tarafından belirlenen bir fiyattan değil, talep eğrisi boyunca herhangi bir yerde üretebileceği anlamına gelir. Bu, tekelcinin tüketici fazlasının bir kısmını uygun hale getirmesini sağlar. Tekelcinin farklı pazarlarda ("yerel" hassasiyetlere dayanarak) farklı fiyatlar talep etmesine izin verilirse, "fiyat ayrımcılığı" başka bir olasılıktır.

"Herkes", marjinal gelirin marjinal maliyete eşit olduğu bir üretim noktası seçer. "Düz" bir fiyatın olduğu mükemmel piyasalar durumunda, iki koşul, P = marjinal maliyet ve marjinal gelir = marjinal maliyet aynı idi. Tekel durumunda, marjinal gelir çizgisi talep eğrisinin ALTINDA olacaktır, yani tekelci mükemmel rekabet altında olduğundan daha az ürün üretmek isteyecektir.