Kazanırsam, başkası kaybeder. Doğru?

Çok küçük bir ölçekte, kazanırsam başka birinin kaybedebileceği kesinlikle doğrudur. Kardeşimin çikolatasını alırsam, o zaman kaybedecek ve muhtemelen karşılaştırılabilir bir şey elde etmeyecek.

Ancak, daha büyük ölçekte, ulusal olarak, eğer bir kişi (örneğin başarılı bir başlangıç ​​kurucusu) bir servet yaparsa, bu genellikle diğer oyuncular için kötü olur mu? Veya yararlı olabilir mi (örneğin para biriktirilmezse)? Tamamen zengin kişinin harcama davranışına mı bağlı?

Denesp'in cevabına tamamen katılıyorum, ancak bence bunu daha da basitleştirebilirsiniz.

Çok küçük bir ölçekte, kazanırsam başka birinin kaybedebileceği kesinlikle doğrudur. Kardeşimin çikolatasını alırsam, o zaman kaybedecek ve muhtemelen karşılaştırılabilir bir şey elde etmeyecek.

Tamam, diyelim ki çikolata şarap sakızlarına tercih ediyorum ve kardeşim şarap sakızlarını çikolatadan daha çok seviyor. Sonra çikolatasını alıp ona şarap sakızlarımı vermek ikimiz için de iyidir, bu yüzden ikimiz de kazanırız ve kimse kaybetmez. Dolayısıyla cevap hayır.

Kardeşinizin çikolatadan nefret ettiği aşırı durumu bile düşünebilirsiniz ve onu alarak bir iyilik yapıyorsunuz. (Çikolata ile iyi çalışır, ancak geri dönüşümü düşünebilirsiniz.)

Genel olarak bu "ticaretlere" Pareto iyileştirmeleri denir .

Ancak bu sadece bir örnektir, eğer konuyla ilgileniyorsanız, aşağıdaki temel ekonomik fikirlerden biriyle ilgilenebilirsiniz:

• İçlerinden birinin diğerinden daha verimli olduğu iki ülke arasındaki ticaret: Ricardo'nun karşılaştırmalı üstünlük örneği

• Kardeşin vermeyi sever: özgecilik / sıcak parıltı (Burada wiki sayfasını gerçekten sevmiyorum, ancak bilimsel olmayan iyi bir açıklama bulamadım.)

• Ya da belki diğer ilgili tercihler, örneğin adalet (kardeşinizin çok fazla çikolata vardır ve size biraz verirse daha iyi hisseder): Adalet ve Karşılıklılık Teorileri (Sayfa 3'te kısa bir "Teknik olmayan özet" ilginç.)

Gördüğünüz gibi bir "kazan-kazan" durumu için birçok örnek var ve duruma bağlı olarak daha birçokları var.

Bu, ekonominin oldukça iyi cevaplayabileceği temel bir sorudur. Sorunuzu biraz yeniden ifade edeceğim- Ekonomi sıfır toplamlı bir oyun mu?

Cevap hayır. Kesinlikle bazı işlemler vardır, ancak çoğunlukla hayır. Biraz daha titizlikle kanıtlanabilir ve refah ekonomisinin temel teoremlerini birbirine bağlayarak denesp bunu ima etmiştir. Neden sıfır toplamlı bir oyun olmadığını gösteren bir örneğe odaklanacağım.

Değer yaratılabilir. Bir sanatçı olduğunuzu ve resim yaptığınızı varsayalım. Resmin (iyi olduğu varsayılarak) insanlara bir değeri vardır. Bu tabloyu satabilir ve bu parayı diğer satın alımları finanse etmek için kullanabilirsiniz.

Resmin alıcısı, onsuzdan daha iyidir. Parayı almayı tercih ederse neden tabloyu satın alsın ki? Yapmazdı. Ve sen daha iyisin çünkü resminin üzerinde paraya sahip olmayı tercih ediyorsun.

Ekonominin büyük bir kısmı piyasaların davranışlarını ve karşılıklı olarak yararlı işlemleri içerir.

Buradaki harika cevapların bir tamamlayıcısı olarak, kazandığınız ve kimsenin kaybetmediği daha basit küçük ölçekli bir örnek vereyim:

Evde kırık bir fanınız olduğunu varsayalım.

Senaryo A: Kanepenizde rahatlayın ve uyuyun.

Senaryo B: Fanınızı ayırın, sadece gevşek bir vida olduğunu anlayın, sıkın, tekrar bir araya getirin ve düzeltildi. BAM, değer yaratıldı. Sonra uyu.

Senaryo B'de kazandınız ve kimse kaybetmedi. Uyuduğunuzda, Senaryo A'ya kıyasla dünyada tam anlamıyla daha fazla maddi zenginlik vardı. Ve ölçülebilir derecede daha fazla: fanı sabit olduğu için kesinlikle daha fazla parayla satabilirsiniz.

Kardeşimin çikolatasını alırsam, o zaman kaybedecek ve muhtemelen karşılaştırılabilir bir şey elde etmeyecek.

Bu örnekteki sorun, kardeşinizle aranızda ekonomi olmamasıdır. Sadece çikolatasını çaldın. İstersen fethettin. Hiçbir ticaret gerçekleşmedi. Bunu açıklamanın en iyi yolunu "fetih paradigması" olarak adlandırmaktır. Kapitalizm dünyaya hakim olmadan önce, kabileler ve ülkeler diğer medeniyetleri fethedip mallarını ele geçirerek servet kazanacaklardı. Tüm kan dökülmeksizin de bunu yaptınız.

Piyasa ekonomisinde, çikolatasını almak için kardeşinizle bir anlaşma yapmalısınız. Çikolatası karşılığında, bazı brokoliyi istiyor çünkü diyet yapıyor ve kilo vermek istiyor. Ona çikolata barı için iki kafa brokoli takas et. Bu durumda kim kazanır?

Eğer anlaşmadan kaybetmek isteseydi hiç kimse işlem yapmazdı. Brokoli'nizi çikolatasından vazgeçmekten faydalanırsınız çünkü lezzetli bir atıştırmalık istediniz. Kardeşiniz brokoli için çikolatasından vazgeçmekten faydalanır çünkü sağlık onun için önemlidir. Her ikiniz de eşya alışverişi yapmanıza rağmen, ikiniz de fayda sağladınız.

Piyasa ekonomisinde, her iki taraf da fayda sağladığı için her ticaret servet yaratır. Çiftçi size buğdayını sattığında, paranızı size sattığı buğdaydan ziyade almasını tercih eder; Ne de olsa çok daha fazlası var. Yararlanırsınız çünkü yemek yemek ve hayatta kalmak ona verdiğiniz paradan daha önemlidir. Çünkü ikiniz de fayda sağladınız, ikinizin de daha zengin olduğu söyleniyor; daha uzun bir hayat yaşıyorsun ve onun daha çok parası var.

Birçok insan kapitalizmi ve piyasaları rekabetçi olarak nitelendirecek, ama bunu büyük ölçekte işbirliği olarak düşünmeyi tercih ediyorum. Apple ve Microsoft'un tüketici işi için rekabet edebileceği doğru olsa da, bu şirketlerin her ikisinin de yaptıkları her ticarette tüketiciler, çalışanları ve tedarikçileri ile işbirliği yaptığını hatırlamak önemlidir.

Kapitalizmin sıfır toplamlı bir oyun olması gerekmez.

Bence bu daha çok bir mikroekonomik sorudur.

Güçlü değil, malların gönüllü olarak yeniden tahsisi olmadığı sürece kimse kaybetmez. Aslında daha da fazlası söylenebilir ama biraz okumalısınız. http://en.wikipedia.org/wiki/Fundamental_theorems_of_welfare_economics

Temel fikir ticaretin her iki tarafa da fayda sağlamasıdır.

Örnek: Buzdolabınız bozuldu ve düzeltmek istiyorsunuz. Sorunu bildiğinizi varsayalım, ancak kendiniz düzeltmek için 100 dolara mal olacak. Bunun nedeni, düzeltmek için araçlara sahip olmamanız veya bunu yapmak için işten zaman ayırmanız gerektiğinden olabilir. Bir tamirci için sabitleme maliyetinin sadece 60 dolar olduğunu varsayalım, çünkü zaten araçlara ve / veya daha düşük bir saatlik ücrete sahip. Sonra ona 60 ila 100 dolar arasında herhangi bir ödeme yaparsanız ve buzdolabınızı düzeltirse, ikiniz de faydalanabilirsiniz.

Başlangıç ​​örneğiniz, endüstrinin yeniden yapılandırılmasıyla ilgili göründüğü gibi biraz farklı olabilir. Başka bir örnek:
Birisinin düşük maliyetli (neredeyse sıfır) ışınlanmaya neden olduğunu varsayalım. Şimdi işe başlamak 1 saniye sürecek ve oraya ulaşmak için sadece 20 sent ödemeniz gerekecek. Bu buluş sayesinde hemen hemen herkesin hayatı kolaylaşacak, bu yüzden birçok insan bunu günlük olarak kullanacak, açıkça faydalanıcı olacaklar. Mucit de bir servet kazanırdı. Ancak bu muhtemelen taşımacılık sektöründe çok fazla işsizliğe neden olacaktır. Bazı varsayımlar göz önüne alındığında, bunu transferlerle düzeltebilirsiniz: Buluştan faydalanan insanlardan (vergi formunda), bu nedenle zarar gören insanlara (sosyal güvenlik formunda) para aktarabilirsiniz. Bunun bir adalet ve eşitlik sorunu olduğunu ve ticaret fikrine dahil olmadığını unutmayın.

Bence buna bakmanın en kolay yolu makroekonomik perspektif. Her işlem mutlaka sıfır toplamlı bir oysa, büyüme olamazdı.

Yine de, (birkaç önlem altında) tüm ekonomilerin büyüdüğünü ve zenginleştiğini görüyoruz - temel dağılım eğrili olsa bile, bu nokta için önemsizdir.

Ek bir cevap olarak, yani başkalarını desteklemek için, bakmak isteyebileceğiniz başka bir kavram olduğunu düşünüyorum. "Kazanırsam, başkası kaybederse,", en azından kabaca konuşursak, birkaç yüzyıl öncesine kadar oldukça baskın bir ekonomik teori olan merkantilizmin iyi bir tanımını tartışırım . Bunu dikkatinize sunuyorum çünkü a) sizin belirttiğiniz gibi felsefenizin ulusal düzeyde bir tezahürü ve b) bugün oldukça aptalca görünen oldukça yaygın bir ekonomik teorinin düzgün bir tarihsel örneğidir.

Bu sorunun kapatılması için savundum, çünkü umutsuzca belirsiz - ve buradaki birçok cevap bunu kanıtlıyor: "Kazanç" ve "kayıp" terimlerinin, cevap verenler için çok farklı şeyler ifade ettiği açıktır, bu da sorunun kelimelerin her biri için evrensel olarak üzerinde anlaşılmış tek bir anlamı varmış gibi kullanan soruda.

En ilginç örneği (bana) vermek için, başka bir cevaptan bir alıntı seçiyorum:

"Peki, çikolata satan adam sana olası bir satış kaybetti çünkü .

Vurgu benim. Böyle bir akıl yürütme, "kayıp" kelimesinin anlamının / tanımının aşağıdaki yorumuyla sürdürülür:

$10$$12$$12-10 = 2$$10+12 = 22$$12$$22-12 = 10$

Yukarıda sadece bu tür terimler biraz katı ve kaçınılmaz olarak, dar bir şekilde tanımlanmazsa, etraflarındaki yararlı konuşmanın imkansız değilse bile zor olduğunu gösterir -sadece onlar hakkında bir soruya cevap verelim .

Buradaki diğer birkaç gönderiyi kabul ediyorum, ancak basit bir mantıksal kanıt ekleyeyim:

Diyelim ki kullanılmış arabamı ne kadar olursa olsun 1000 dolara satıyorum. Birisi bana 1000 dolar veriyor ve ona arabayı veriyorum.

Bunu neden yaptık? Böyle akıl verebilir: araba birden değerse $ 1000, o zaman ben aldattım ediliyorum. Araba az değerse $ aldatılmış ediliyor satın kişinin daha 1000. Belki de bizden biri dolandırıcı tarafından kandırılan bir aptaldır. Ancak bugün bir arabanın "defter değeri" ni hızlı ve kolay bir şekilde arayabileceğiniz birçok yer var. Ve insanlar bu tür işlemleri her zaman yaparlar. Amerika'da her gün binlerce kullanılmış araba satılmalıdır. Her işlemde insanlardan biri aptal mı?

Eğer araba TAMAMEN 1000 $ değerinde ise anlaşmanın adil olduğunu söyleyebilirsiniz. Ancak durum buysa, değişimi yapmak için neden sorun çıkarmalıyız? Cebinde on $ 100 faturaları tam olarak bu kullanılmış araba sahip olmak kadar iyi, alıcı neden tam olarak aynı değere sahip başka bir şey için bir şey alışverişi sınıflandırılmış reklamlar bakmak ve tüm şehirde çalıştırmak gerekir?

Hayır, tek olası açıklama bana göre, satıcı, on 100 $ fatura arabadan daha değerlidir, ancak alıcıya, araba on 100 $ faturadan daha değerlidir . Belki başka bir arabam var ve iki araba için çok az kullanıyorum, ancak alıcının tek arabası dün bir kazada imha edildi. Benim için daha değerli olan nakitle satın alabileceğim her türlü şey var.

İşlemleri mümkün kılan da budur: Bir ürünün "değeri" diye bir şey yoktur. Bir ürünün benim için değerli olduğu şeyin sizin için değerli olduğu şeyle ilgisi yoktur. Böylece iki kişinin ürün ticareti yapması ve her ikisinin de öne çıkması mümkündür. Her bir kişinin ilgili ürünlere atadığı değerlerle, her ikisi de verdiklerinden daha fazlasını elde etti.

Her eylem, birinin kaybettiği anlamına gelmez. Şimdi 3 ekonomik sektöre bakalım .

1. Doğal kaynakların çıkarılması ekonomik zincirimize değer katacaktır (örneğin güneş enerjisi , geri dönüşüm kağıdı ).

2. Ancak üretim şirketleri de değer katıyor. Yeni ürünler yaratmak için kaynak olarak kullanılacak malları satın alırlar. Son ürünün değeri genellikle tüketilen girdi ürünlerinin değerinden çok daha büyüktür. (örneğin mobilya üretimi )

3. Ama aynı şey dağıtım ve hizmetler için de geçerli. Ekonomik faaliyetlerin çoğu aslında kazan-kazan durumlarıdır.

Ancak, bir bölge diğerinden daha iyi olursa ekonomik dengenin bozulabileceği doğrudur . (örneğin, küreselleşme iyi ya da kötü bir şey midir? ).

Rekabet de önemli bir rol oynamaktadır. Olumlu (kazan-kazan) veya negatif (örneğin fiyat savaşları, ...) olabilir. Öte yandan, rekabet olmadan tüketici için kötü olan tekeller elde edersiniz. Bu tür durumlardan kaçınmak kısmen hükümetin görevidir .

Bunun doğru olduğunu düşünüyorum, örneğin bir şirket belirli sayıda müşteriyle pazarda önemli bir yer edindiğinde, diğer şirket bu müşterileri kaybedecektir. Diğer bir örnek: "Carrefour piyasası" Pazar günü açık olduğunda, diğer süper pazarın kazanamayacağı karları elde eder. Yani benim için kayıp ve kazanılmış arasındaki ilişki geçerli görünüyor ...

Evet diyebilirim, herkesin HAYIR dediğini biliyorum ama yorum yapmama izin vermeyecek. Yani bir cevap yol olmalı ..

Verilen örnekte

Tamam, diyelim ki çikolata şarap sakızlarına tercih ediyorum ve kardeşim şarap sakızlarını çikolatadan daha çok seviyor. Sonra çikolatasını alıp ona şarap sakızlarımı vermek ikimiz için de iyidir, bu yüzden ikimiz de kazanırız ve kimse kaybeder.

çikolata satan adam kaybeder çünkü şimdi size olası bir satış kaybetti. Ve şarap sakızı satıcısı, ticaretiniz nedeniyle kardeşinize olası bir satışı kaybetti. Yani evet birisi kaybetti

Sonraki örnek

Buzdolabınız bozuldu ve düzeltmek istiyorsunuz. Sorunu bildiğinizi varsayalım, ancak kendiniz düzeltmek için 100 dolara mal olacak. Bunun nedeni, düzeltmek için araçlara sahip olmamanız veya bunu yapmak için işten zaman ayırmanız gerektiğinden olabilir. Bir tamirci için sabitleme maliyetinin sadece 60 dolar olduğunu varsayalım, çünkü zaten araçlara ve / veya daha düşük bir saatlik ücrete sahip. O zaman ona 60 ila 100 dolar arasında herhangi bir ödeme yaparsanız ve o buzdolabınızı düzeltirse ikiniz de yararlanırsınız.

Araç için 100 ödenen adam faydası yoktu. Böylece bir kişi kaybı .. Eğer işten zaman ayırmak zorunda kaldıysanız, o zaman başka biri gün için iş yükünü almak gerekir, ya da sizin için çalıştığınız şirket gün için 1 çalışan aşağı olduğunu .. her iki şekilde birini kaybetmek

ve son cevap, oradan ticaretin iki kişinin kazanması, başkasının zarar görmediği anlamına gelmez ...