Kalp yetmezliği olan hastalarda sol ventrikül destek cihazları ile çalışıyorum. Bu cihazlar, bir santrifüj veya eksenel rotorun sabit bir hızını koruyarak çalışır. Doğal kalp, pompa girişi (kalp) ve çıkış (aort) arasında basınç farkları yaratarak kasılmaya devam eder.
Cihaz ve kalp benim hesaplaşmamla paralel. Hacim A kalbe girer. B Hacmi aort kapaktan çıkar. C hacmi pompadan çıkar. Vücuttaki akış A = B + C'dir. Pompa kapalıysa, gövdede akış A = B'dir. Aort kapakçığı kapatılırsa gövdedeki akış A = C'dir. Cihaz içinden akış arttığında cihaz güç tüketiminin arttığı dogma olarak kabul edilir. Kalp ve pompa, kalbin kırılganlığını paylaşır ve çoğu durumda aynı son yüke maruz kalır.
Pompadaki basınç azaldığında gücün neden arttığını anlamak istiyorum. Pompa boyunca pompa boyunca daha düşük bir delta-P ile daha fazla kütle akışı olacağını anlıyorum. Anlamadığım şey, bu kütle akışının pompayı neden yavaşlattığını ve görünürde direnci aşmak için daha fazla güce ihtiyaç duymasıdır. Artan akışın, rotor dönme enerjisini azalttığı daha mantıklı görünmektedir, çünkü basınç farkındaki azalma, rotora enerji verme etkisine sahip gibi görünmektedir.
Rotoru, pompa boyunca delta P ile döndürmek için neden daha fazla güç gerekir ve bu etkiyi hangi prensipler / denklemler açıklar?