Uyuklamadığı takdirde 3 yaşında bir çocuğu 1 saat 45 dakika dinlendirmek uygun mudur?

Eşim ve ben bu konuda katılmıyorum. Bence onu yalnız bırakmak biraz bencil ve ihmal edici, özellikle de ilk 20 dakika ağladığında ve çığlık attığında. Bundan sonra bebeğinin bebeği olduğunu iddia ediyor ve besliyor ve geğiriyordu. Bu, biraz terk edilmiş hissettiğini ve onu sevecek bir şey aradığını, hatta sadece cansız bir bebek aradığını gösterir. Buna çok fazla mı okuyorum?

Bence çok fazla okuyorsun. Üç yaşındaki çocuğunuz sakinleşti ve uyuklamak yerine sessizce oynadı. Oyuncak bebeklerle oynuyor çünkü üç yaşındakiler bunu yapıyor. Uyuklamadığı zamanlarda, sakin bir alternatif olan sessiz bir oyun oynuyordu. Kendini eğlendirme yeteneği önemli bir yaşam becerisidir!

Birkaç ayrı yorum yazayım:

• "Uyku zamanı" da genellikle "sessiz zaman" olarak adlandırılır, çünkü uyku zorunlu değildir, ancak nokta bir süredir sessizdir (ve sakinleşir). Bu yüzden benim görüşüme göre o sırada gerçekten uyumaması bir sorun değil. O yaştaki birçok çocuk öğlen uykusunu zaten geçmiştir. Ama yine de biraz "sessiz zaman" uygulamak iyi bir şey.

• Şahsen bir çocuğun 20 dakika boyunca "ağlamasına ve çığlık atmasına " izin vermem , ama bu bir ebeveynlik meselesi. Temel olarak çocuğun çığlık atmasına izin verdiği sürece "haykırmak" adı verilen bir yaklaşım var. Başka bir yaklaşım, birkaç yatıştırıcı kelime ile birkaç dakikada bir durmak ve sonra tekrar bırakmak olacaktır. Bana öyle geliyor ki, hangi yaklaşımı kullanacağınız konusunda farklı görüşleriniz var. Tutarlılık önemlidir, bu yüzden bunu tartışmalı ve bir yöntem üzerinde anlaşmalısınız.

• Önceki cümleyi tekrarlamak için, ebeveynlerin ebeveynlik stilindeki ayrıntılar üzerinde anlaşamadıkları anlaşılıyor. Bu tür anlaşmazlıkları olabildiğince nesnel olarak tartışmalısınız - duygusal olmamaya çalışın, çünkü bu nadiren bir anlaşmaya elverişlidir. Ne "senin" Tercih tarzı hakkında konuşun ve "niçin" olduğunu - ve aynı zamanda nasıl sen Karının tamamen zıt yorumu vardır şüpheli çünkü sorunuzun (terk) durumu yorumlamak (belki de kendi gelişmesini?). Ne bir durum ne de eşin mantığı hakkında varsaymayın .

"Varsayalım ki, U ve ME ASS yapın ..." <- Ben sadece varsayımların genellikle yanıltıcı olduğunu ve tartışmaların yardımcı olduğunu söylüyorum!

Her şeyden önce: anne herhangi bir şekilde geğirmek gibi davranan bir bebekle oynamak normal üç yaşındaki davranıştır ve mükemmel sağlıklıdır. Hiçbir şekilde kızınızın terk edildiğini göstermez. Umarım çocuğunuzun karınızdan uzun süreli hasar almamış / almamış olduğunu rahatlatmanıza yardımcı olabilir.

Çocuk tehlikeli araçlara ve benzerlerine erişimi olmayan güvenli bir ortamda olduğu sürece, kızınızın yaşındaki bir çocuğun yalnız bir zaman geçirmesi oldukça sağlıklı kabul edilir (bir vasi hala sorun). Bu, bir çocuğun özellikle o gün yorgun düşmesi durumunda , sıkıştırmasını açma, kendini eğlendirmeyi ve uykuya dalmayı öğrenmenin zamanıdır .

Üç yaşında, anne ile takılmayı uykudan daha ilginç buluyor. Aynı zamanda aniden biraz daha az uykuya ihtiyaç duyabileceği bir yaşta olduğu için, ancak bazı günlerde başkalarına değilken kestirmeye ihtiyaç duyabileceği için, kendi başına nasıl oynayacağını / kendini nasıl yatıştırdığını vb. yüksek sesle protesto ediyor - normal bir üç yaşındaki davranış.

Çığlık atan bir çocuğa gitmek ve onun yoluna gitmesine izin vermek, çığlık atmayı ve bağırmaya devam etmeyi teşvik etmenin iyi bir yoludur. Karınız muhtemelen kızınıza, uyku zamanının yalnız zaman olması gerektiğini söylemeye çalışıyor ve kabul etmesi gerekiyor. Fikri kızınızla gitmek ve tartışmak, muhtemelen protesto zamanını uzun vadede daha uzun sürer (üç yaşında - daha küçük bir çocuktan farklı konuşurum).

Bunu söyledikten sonra, çığlık atmak yerine işlerin iyi başlaması için alabileceğiniz bazı önleyici tedbirler var. Siz veya eşiniz henüz değilse, öneririm:

• Kızınızın farkına varmak şekerleme yapmaktan uzaklaşıyor olabilir. Şekerleme zamanının ne olduğunu sessiz zaman olarak belirtmeye başlayın ve biraz kısaltın. Ona bunun ne anlama geldiğini öğretmek ve büyük ve sağlıklı büyümek için büyük bir olumlu adım olarak davranmak için biraz zaman harcayın. Gerçekten sessiz bir zaman ve uykuya ihtiyacı varsa, ihtiyacı olan günlerde uykuya dalacak - o günlerde bir saat kırk beş dakika zaman açısından mükemmel kabul edilebilir.
• tanıdığım çoğu insan sessiz zaman söz konusu olduğunda yaklaşık bir saat, birkaç saat ise sadece yarım saattir. Bir saat 45 dakika sonra, iki saat sürüyorsunuz, ki üç yaşında bir çocuk uykuya dalmazsa kendini uygun şekilde eğlendirmek için gerçekten uzun bir zaman. Ben sadece 30 dakika sessiz zaman gerekli çocuklar biliyorum daha uzun süre çocuklardan daha az sık uykuya dalmak, bu yüzden bir saat öneririz. Zamana engel olabilecek diğer aktiviteler olmadan iki saate kadar bir kenara koyun, böylece uykuya daltığı günlerde uykuda kalmasına izin verilebilir.
• Gün içinde başka zamanlarda yapamayacağı özel sessiz zaman şeyleri olan sessiz zamanında yapabileceği şeyler için kızınızla bazı fikirleri gözden geçirin. Belki kızınıza bazı özel sessiz zaman öğeleri alabilirsiniz - belki de bebeği için yeni bir yatak ve o sessiz zaman boyunca bir şekerleme için dolly koyabilirsiniz.
• Beklenen ve öngörülebilir olmasını sağlayın. Sessiz zaman başlamadan yaklaşık on beş dakikadan başlayarak onu beş dakikalık aralıklarla uyarın. Ardından, bir saat mi yoksa yarım saat vb. İçin bu aktiviteye katılmasını bekleyip beklemediğinize karar vererek tam olarak ne kadar sessiz zaman olacağını bildiğinizden emin olun. sessiz zaman alanından tekrar çıkabildiği zaman.

Bencillik aynı zamanda dengede iken "öz bakım" olarak da adlandırılabilir ve kızınızın sessiz bir zaman geçirmesini ve / veya (kızınız için de sağlıklı olan) bir kestirmeyi mükemmel bir şekilde dengeliyormuş gibi görünüyor - bir işi olan insanlar , "ofiste" bir kahve molası olsun, tuvalet onlara bakmadan ya da kapıyı vurarak küçük bir tane kullanmadan yeteneği VE öğle yemeği için bir mola - karınız bu şeylerden hiçbirini almaz. En iyi, en özverili anneler bile kendilerine biraz zamana ihtiyaç duyarlar - en çok üç yaşındaki çocukların, altmış saniyeden fazla bir süre (ve annem şanslıysa bile) anneyi sorunu biraz zorlamadan vermek için son derece isteksizdir. Karınızın kişisel ihtiyaçlarının da karşılanmasına yardımcı olmak için, ihtiyaçlarını sizin ve kızınızın ihtiyaçları kadar önemli olarak düşünmeniz gerekir. Kızınız kestiriyorsa, karınız muhtemelen daha önce aldığından daha az aksama süresi alıyor. Belki de henüz değilseniz, haftada bir hafta sonu ya da hafta sonu bir öğleden sonra devralabilir ve böylece karınız arkadaşlarınızla ya da kendi zamanlarınızla biraz zaman geçirebilir.

Mary Jo'nun cevabı ile anlaştı.

Çocuklar oyuncaklarıyla oynayacak, bir bebek beslemek ve geğirmek gibi davranmak, ihmal veya terk etme belirtisi anlamına gelmez, kuşaklar için kızların bir geleneği olmuştur ve Ebeveyn (aslan yavruları yetişkin aslan olarak avlanmaya hazırlanırken kavga eder ve birbirlerini avlarlar).

Birçok annenin istediği uyku (babanın yaptığı gibi) ve çocuğun güvenli olması şartıyla, ebeveyn uykusunda hiçbir zarar olmamalıdır. Ayrıntıların azlığı göz önüne alındığında, durum hakkında daha fazla yorum yapmak zor olacaktır. Karınız uyurken çocuğunuzun nerede olduğu konusunda. Oğlum yanımda oynarken (uyuklamadıysa) kanepede uyurdum, bu şekilde denetlenirdi, çünkü böyle uyuklarken derin bir uykuya girmezdim.

Bu yüzden güvenlik ve ihmal konusu ile daha önemli konulara bakmamız gerektiğini düşünüyorum.

Feragatname: Lütfen vurgulamak istiyorum, buraya sorularla gelmek güzel, daha derin bir nedenin ne olabileceğini gözlemliyorum.

Bu bir kamu forumuna yazı türü dedi dedi getirmek için iyi bir işaret değil. Bir ilişki içinde böyle bir çatışma kaynağına doğrudan referans olmadan bir soruyu gizlemenin birçok yolu vardır. İnternet yabancılar ikiniz arasında karar veremez ve tam olarak neye sahip olmadığımız için burada neyin doğru ya da yanlış olduğuna karar veremezler. Bunu düşünme biçimim, ele alınması gereken sorunun sizinle eşiniz arasındaki iletişim olduğunu gösterir.

Ebeveynlik her iki ebeveyne de yük bindirir, ilişkiyi test eder ve çiftler arasındaki dinamikleri ve beklentileri tamamen değiştirir. Bu büyük bir ayar ve bir süre böyle kalabilir. Bazı çiftler için çocuklar okula gelinceye kadar çocuk yetiştirme ile bir uyum ve senkronizasyon çalışması yapmazlar.

Buradaki asıl mesele, sizin ve eşinizin iletişim kurabilmesi, ihtiyaçları ve yorgunluk duyguları ve bunların ebeveynlikle ilgili bir ayrımcılık yapmadan nasıl ele alınabileceği. Oğlum bir bebekken, eski bir arkadaş bana söylerdi, mutlu bir çocuk için mutlu bir anne olun. Bence bunda çok bilgelik var; tabii ki bu babalara ve tüm bakım verenlere kadar uzanır. Birincil bakım veren, bir çocukla en çok zaman geçiren kişidir ( açıkçası, tanımı gereği ) ve bu nedenle, bir çocuğa bakma genel resminde bu kişiye bakmak için temettü öder.