Ağabeyi, yoksul bir babanın ebeveynlik boşluğunu nasıl doldurabilir?

Ben ebeveyn değilim Babam son zamanlarda ayrıldı ve babalık gibi büyük bir boşluk kaldı. Ben eve geri taşınan ve aileye yardım etmeye çalışan büyük oğlan benim. Doğal olarak, benim mini baba kısmı tekmeliyor.

Ancak kız kardeşlerim olgunluklarını yitirmeye başlıyor. Biri sürekli öfke durumunda ve bir yanlış hamle tartışma ve karşılaşma anlamına geliyor. Diğeri şimdi öfke atıyor ve evdeki drama katkıda bulunuyor; biri genç, diğeri yaşlı.

Bu yüzden, yardım etme girişimimde öfkeli kız kardeşe, söylemeden önce sözlerini düşünmesini ya da öfke ya da düşmanlığı olan tek kişi olmadığını anlamaya çalışıyorum. Ancak (oldukça yüksek sesle) kızgın olmadığını ve tek sorunun benim olduğunu savunuyor.

Bunu ispatlayamasam da, iyi tanımlayamıyorsam, içimdeki sorunu çözmem ihtimalini çok düşük buluyorum. Drama kız kardeşine hatırlatmak isterim ki, olgun olması ve birisinin duygularını sizin yararınıza manipüle etmeye çalışmasının sadece onları uzaklaştıracağını hatırlatıyor.

Yani, özünde: Ne yapabilirim? Korkarım fazla seçeneğim yok. Annemin adım atması gerektiğini düşünmüştüm ama bu deneyim şu ana kadar duygusal olarak sakatlandı. Bir tavsiyen var mı?

Öfke, yas tutma sürecinin bir parçasıdır ve herkes kendi içinde ve kendi hızında ilerler. Özellikle, "emmek" yaklaşımı sizin için işe yarayabilir, ancak kızlar genellikle dinleyecek, sempatize edecek, yargılayamayacak ve hepsini çözene kadar onlara nasıl "düzelteceklerini" söylemeye çalışmayan birisine ihtiyaç duyarlar. Muhtemelen düşündüğünüzden daha fazla olgunluk ile hareket ediyorlar, ancak kendilerini güvende hissettikleri evde serbest bırakıyorlar, böylece okulda veya başka bir yerde kaybetmeyecekler. Hepsini almalarına izin verdikçe, iyileşirler. Öfkeyi pistlerinde durdurmaya çalışmak sadece uzatır.

Ayrıca, babanı değiştirmeye çalışma, sadece bir kardeş ol. Kız kardeşlerine ne yapacaklarını, gösterip onlara bakmalarını söyleme. İyi ebeveynlik, yıllarca süren pratik ve büyük bir otorite ve güven temeli inşa etmeyi gerektirir, genellikle kaçmak için çok küçük olduğundan ve geri dönmek için çok küçük olduklarından, çok kolay olduğunda başlar. Ancak, zaten bir erkek kardeş olmak için iyi bir durumdasınız.

Siz ve kız kardeşleriniz kaç yaşındasınız? Tekrar taşınmadan önceki onlarla ilişkiniz nasıldı? Annen bütün bunları nasıl idare ediyor?

Bazı genel gerçekler:

• Yaş boşluğu kız kardeşlerin seni baban ayrılmadan önce bir otorite figürü olarak görecek kadar büyük değilse, şimdi yapmazlar. Davranışları seni nasıl gördüklerini değiştirmeyecek .

• Kız kardeşlerin az önce babalarına ihanet edildi. Sinirlenecekler, güvenleri yavaş, vs. Tekrar incinmek istemiyorlar.

• Kızkardeşlerinizin ne düşüneceklerini veya yaşamlarında meydana gelen tüm değişiklikleri nasıl başa çıkacaklarını bilememiş gibi göründükleri gibi davranıyorlar. Gençler (ve bazen yetişkinler) sıklıkla bunu yapar. Gerçekten davranışlarına bakın ve aptalca bir drama mı yoksa kendine zarar verme mi olduğunu anlayın. Birincisi, o zaman davranışı ödüllendirmemek için bir noktaya değin (çığlık atan bir eşleşmeye vararak vb.) Ve yaşamlarına devam etmelerine yardımcı olmaya odaklanın. İkincisi, yardım alın.

• Genel olarak, insanlar bunun hakkında yapabilecekleri bir şey olduğunu hissediyorlarsa böyle bir şey karşısında daha güçlü olabilirler . Muhtemelen bu yüzden ailenin geri kalanından daha iyi uyuyor olabilirsin - yardım etmek için eve taşındın, bir şey yaptın . Aile üyelerinize bir şeyi yapmada nasıl yardımcı olabileceğinizi (başarılı olacakları ve bir şekilde fark yaratacakları) anlayın, böylece tekrar güçlenerek daha az kontrolden çıkmış hissedebilirsiniz. Gözlerinizi açık tutarsanız, doğru fırsat kendini gösterecektir.

• Eğer kız kardeşleriniz çok gençse, muhtemelen her seferinde yeni bir olgunluk seviyesine ulaştığında bunları tekrar işleyeceklerdir. Bu yüzden, eğer işler sakinleşirse çıldırma, sonra birkaç yıl içinde hepsi taze bir yara gibi görünür. 4 ve 14'deki bu şeyler hakkında düşündüklerimiz farklı olacak, bu yüzden beyinlerimiz bazen tekrar bıçaklanmalı. Sadece sizinle konuşmak isterlerse orada olun ve zaman geçtikçe daha kolaylaştığını anlayın.

• Böyle bir şeyden sonra birisinin tekrar yoluna girmesi için çalışan şey, kişiden kişiye inanılmaz derecede değişir. Öyleyse izle ve dinle. İnsanlar, kendileri bilmeseler bile, ihtiyaç duydukları şeylerle ilgili bazı ipuçları veriyorlar.

• Bu durumlarda bir başka yaygın tepki kendini suçlamadır ve hissetmediklerini fark etmeden önce birilerini yiyip yiyebileceklerinden biridir. Bir göz atın ve kız kardeşlerinize ve annenize buna neden olmadıklarından emin olmak için elinizden geleni yapın.

Ne olursa olsun, kız kardeşlerinle annenin etrafta umursayan birinin olması iyi. "Bir şeyleri düzeltmek" için çok fazla çaba harcamayın - birisi daha önce de belirtildiği gibi, herkesin cevap verdiği şey bu değil. Sadece sakin, sürekli, karmaşık olmayan, koşulsuz sevgi dolu bir varlık içinde olmak bir ton anlamına gelebilir.

Sonunda, burada takılmaktan çekinmeyin. Her şeyi cevaplayacağımıza söz veremem, ama burada kesinlikle açığız ve ne zaman yapabileceğimizi deneyeceğiz.

Demek ihtiyacın var . Sana çok ihtiyaçları var.

Çocuklarının babalarını kaybeden her zaman çok fazla öfke vardır. Burası öfkenin geldiği yer.

Sen değil onların babası. Babalarını kaybettiler. Öyleyse baba olmaya çalışmayın çünkü bu onları kızdıracak.

Öfkeli kız kardeşin söylemeden önce sözlerini düşünmesini ya da öfke ya da düşmanlığı olan tek kişi olmadığını anlamaya çalışıyorum .

Bir baba gibi ders veriyor gibisin. Bundan kaçınmaya çalış. Bir şey gerçekten yanlışsa, "insanları düzeltmek" değil çatışmayı çözmeye çalışın .

Ancak (oldukça yüksek sesle) kızgın olmadığını ve tek sorunun benim olduğunu savunuyor.

tek sorun benim : Tuhaf göründüğü gibi, kişisel olarak alma . O değil sen davranıyorsun nasıl bu kadar.