Bebeğimle konuşmak için hangi dili kullanmalıyım?

İki dil biliyorum: 'Anadilim' ve İngilizce. Ben 8 yaşında İngilizce konuşulan bir ülkeye taşınana kadar anadilimi konuşurdum. Sonuç olarak, anadilim tipik 8 yaşındaydı, yani çok eklemli değilim ve yapamıyorum anadilimde kendimi açıkça ve özlü bir şekilde ifade etmek. Anadilimi konuştuğumda, anadilimin gramerini kullandığımı ama İngilizce fiiller ve isimler kullandığımı fark ettim.

Her neyse, anadilimi ailemle evde, arkadaşlarımla İngilizce konuşuyordum, bu yüzden bebeğim (fetus) her iki dile de eşit miktarda maruz kaldı. Doğduktan sonra onunla iletişim kurmak için hangi dili kullanmalıyım? Her iki dilde de 'bebek sohbeti' konusunda rahatım, ama ya yaşlandığında? Ana dilim daha 'doğal' hissediyor, ancak kelime bilgim sınırlı, gramerim mükemmel. İngilizce ile kelime dağarcığım daha geniş, ancak yine de ara sıra gramer hataları yapma eğilimindeyim. Anadilimi kullansam bile, birçok İngilizce kelime ile serpiştirilecek, çünkü yeterince akıcı değilim. İngilizce ile dilleri karıştırmadan net bir şekilde iletişim kurabiliyorum - Kelime bilgim ana dili İngilizce'dir.

Buna ek olarak, onu evde eğitim alacağım, okuma ve yazma öğreteceğim. Anadilimde nasıl okuyup yazacağımı bilmiyorum - alfabeyi nasıl okuyacağımı ya da yazacağımı bile bilmiyorum. İngilizce ile açıkça okuyup yazabiliyorum.

Ne önerirsiniz? Her iki dili de akıcı bir şekilde konuşmasını istiyorum - gerçek bir iki dilli - benden farklı olarak, eğer mantıklıysa, iki dili değil, sadece bir buçuk dil bildiğimi hissediyorum.

* Anadilimde okuma yazma bilmememin nedeni, kendi ülkemdeki 'yabancı veya İngilizce okuluna' gitmem. 5 yaşımdan beri İngilizce konuşuyorum, okuyorum ve yazıyorum.

Çocuğunuz dili sizden öğrenecektir, bu nedenle sadece bir dilde yetenekli iseniz, çocuğunuz da sadece biraz yetenekli hale gelecektir. İngilizce konuşulan bir ülkede yaşadığınız için, anadilini İngilizce öğretmenizi öneririm, çünkü dışarıdan bir öğretmen olmadan kendi ana dilinizde akıcı olamayacak. Ve böyle bir öğretmen muhtemelen ana dili olarak öğretecek kadar onunla konuşamazdı. Çocuk İngilizce'yi akıcı konuştuktan sonra bunu yapmak daha iyi olur.

Referans olarak, yaşadığım çocuklar 3 veya daha fazla dil öğreniyor ve ikinci ve üçüncü dili öğretmek yaklaşık 12 yaşında başlıyor. Bu dilleri gerçekten kullanan çocuklar akıcı hale gelecek (ben anadili İngilizce değilim, ama gerçekten göstermiyor) ama eğer onları kullanmazsanız kaybolurlar (artık devam edemem bana öğretilen diğer iki dilde bir konuşma)

Bu yüzden gerçek bir iki dilli olmak istiyorsanız, ebeveynlerinizi, eğitildikten sonra bile kendi anadilinde çocukla konuşmaya teşvik edin, böylece bilgiyi tutacaktır. (Çocuğun ilgilendiği varsayılarak)

Son olarak, bilmediğiniz bir şeyi öğretemeyeceğinizi söylemeye gerek yok. Bu nedenle, çocuğunuza anadilinizde okuma ve yazma öğretmek istiyorsanız, bunu kendiniz öğrenmeniz veya bir başkasından onlara öğretmesini istemeniz gerekir. Çocukla pratik yapabilmeniz için kendiniz öğrenmenizi öneririm.

Erik'in cevabına katılıyorum ama birkaç şey eklemek istiyorum.

Ana dilinizi ailenizle konuştuğunuzdan, muhtemelen akıcı konuşurlar mı? Ana dilinizi çocuğunuzla konuşturun, sadece çocuk anlıyor gibi görünmüyorsa İngilizce'ye çevirin. Büyükbabasıyla konuşarak ikinci bir dil öğrenerek büyüyen birkaç insan tanıyorum. Ayrıca "büyükanne / büyükbaba böyle söylüyor" yöntemini kullanarak çocuğun temel kelimeleri öğrenmesine yardımcı olabilirsiniz. "Bu bir araba, ama büyükanne [buraya kelime gir] diyor".

Buna ek olarak, yakınınızdaki dilde herhangi bir ders verilirse, çocuk oradaki okuma / yazma bölümünü öğrenebilir mi, belki de çocuk bunu büyükanne ve büyükbabalardan da öğrenebilir mi?

Bir çocuk doğal olarak iki dil konuşmayı öğrenebilir. Çocuğa her iki dili de doğal olarak öğrenme şansı verebiliyorsanız, bu daha sonra bir avantaj olabilir.

Yani eğer anadiliniz çocuğunuzun öğrenmesi için yararlı olursa, o zaman anadilinizi çocuğa konuştuğunuzu söyleyebilirim. İngilizce konuşulan bir ülkede yaşadığınız için, diğer insanların çoğunun çocuğunuza İngilizce konuşmasını bekleyebilirsiniz. Bu nedenle, çocuğunuzla konuşmadan bile çocuğunuzun ana dili olarak İngilizce öğrenmesini bekleyebilirsiniz.

Ancak bunu yaparsanız, bunu da takip etmelisiniz. Ve bu, okumayı ve yazmayı öğrenmenin zamanı geldiğinde, çocuğunuza ana dilini öğretmesi için başka birini almanız gerektiği anlamına gelir.

Evde eğitimin iyi bir fikir olup olmadığı, sorunuza dahil etmediğiniz faktörlere bağlıdır.

Sorunuzdan, şu anda yaşadığınız toplumda ne kadar iyi entegre olduğunuzu söyleyemem. Yabancılar, yaşadıkları topluma asla tam olarak entegre olamıyorlar, ya seçim yoluyla ya da yerel dile ve geleneklere tam olarak uyum sağlama yeteneğinden yoksunlar.

Çocuğunuzun topluma yabancı olması riski varsa, bunu engelleyerek çocuğunuza bir iyilik yaparsınız. Çocuğunuzun sadece İngilizce konuşmasına değil, aynı zamanda yerli olmasına da izin vermelisiniz. Bunu en iyi, çocuğunuzun diğer yerlilerle etkileşime girmesine izin vererek yaparsınız ve normal bir okula gitmek bunun büyük bir parçasıdır.

Evde eğitimin iyi bir fikir olmamasının bir başka nedeni, kendi girişinizle, anadilinizi kendi başınıza öğretmeye özen gösterecek kadar iyi bilmemenizdir.

İngilizce dilbilgisi bilginizin dili öğretmek için yeterince iyi olup olmadığı, sorunuzdan tamamen açık değildir. Tabii ki herkes zaman zaman dilbilgisi hataları yapar, hatta yerliler bile. Sorunuzda bahsettiğinizden, İngilizce dilbilgisine hakim olmanın yerli halk kadar iyi olduğunu düşünmediğiniz açıktır. Ama aynı zamanda, herhangi bir dilbilgisi hatasını görmediğim iyi formüle edilmiş bir soru yazmayı yeterince iyi öğreniyorsunuz.

Ancak elbette çocuğunuzun eğitimine ilgi duymak ebeveyn olarak iyi bir özelliktir. Kendi çocuğunuza öğretebildiğiniz ölçüde bunu yapmalısınız. Toplumun bir parçası olmayı öğrenmek için çocuğun diğer çocuklarla ve diğer yetişkinlerle de etkileşim kurması gerektiğini unutmayın. Ve kimsenin her şeyi bilmediğini unutmayın. Kendi bilginizin olduğu, başka birisinin çocuğunuza öğretmesine izin vermenin daha iyi olduğu konuları belirlemelisiniz.

Şahsen iki dilde büyüdüm ve bunun üzerine bir İngilizce okuluna gittim ve geçmişte çocuklarda iki dillilikle ilgili araştırmalarla okudum, bunun birçok farklı şekilde büyük bir avantaj olduğunu söylemenin adil olduğunu düşünüyorum: sadece açılmıyor Daha sonra yaşamda daha fazla yol var, ancak tamamen bilişsel bir bakış açısından da çok yardımcı oluyor. Sadece konuyla ilgili wikipedia makalesini alıntılamak için :

İki dilli olmak bir takım bilişsel faydalarla ilişkilendirilmiştir. Araştırma, iki dilli bir kişinin L1 ilk dilinin (L1) ve ikinci dilin (L2) nasıl etkileştiğini araştırdı ve her iki dilin birbirlerinin işlevi üzerinde ve ayrıca dil dışındaki bilişsel işlev üzerinde de etkisi olduğunu gösterdi. Dilsel gelişim, algı ve dikkat ve engelleyici kontrole ilişkin bilişsel avantajlar üzerine yapılan araştırmalar, iki dilliliğin çeşitli ortamlardaki tek dilli akranlara göre önemli bilişsel avantajlardan faydalanabileceğini göstermiştir.

Yani eğer sen o da büyük olacak onun birincil dil, ama o Anadilini öğrenmek etmeyeceğini kaygınızı olarak İngilizceyi öğrenir ederken Çocuğa Anadilini öğretmek için yapabildiklerine doğru kesinlikle geçerlidir. Bununla birlikte, bu konuda çok yardımcı olabilecek yollar vardır:

• Büyükanne ve büyükbabanızla vakit geçirmesini sağlayın
• Kendi anadilinizde televizyon izlemesini sağlayın (ve muhtemelen İngilizce altyazılı olacak kadar yaşlandığında)
• Kendi ülkenizde tatiller geçirin

Ayrıca, çocuğunuzla iletişim kurarken bir dil ile sınırlı değilsiniz. Yaz tatillerinden sonra genellikle annemin dilinde iki ay kadar iletişim kurarız, geri kalan zaman ise esas olarak yerel dildi (% 70-80 yerel dil,% 30-20 ana dil) tahmin ediyorum.

Bunun çok nadir bir tehlikesi, bir çocuğun diller arasında ayrım yapmakta zorlanmasıdır, bunu eski uluslararası okulumun ilköğretim bölümünde gördüm, ancak bu normalde ülkeler arasında çok hareket eden çocukların neden olduğu. Bundan açıkça bahsetmemin sebebi, ana dilinizde İngilizce sözcükleri kullandığınıza dikkat çekerek, bunu yaptığını fark etmeden de böyle şeyleri karıştırması olasılığını büyük ölçüde artırmanızdır. Mümkün olduğunca, dil öğrenmenin ilk aşamalarında bunu mümkün olduğunca minimal yapmaya çalışmalısınız. Biri diller arasında net bir ayrımın yapıldığı noktaya ulaştığında, gayet iyi (tabii ki dili doğru konuşmak ona daha fazlasını öğretecektir, ancak '

Ana dilinizle bebeğinizle konuşmamanız için hiçbir neden yoktur. Bebeğiniz parlak ve dilleri bilmeden öğreniyor, çünkü bebekler bu şey hakkında düşünmüyor :) Küçük çocuğum İngilizce'yi tekrar ediyor (İrlanda'da yaşıyoruz), Slovakça (ben) ve İspanyolca (baba) da tekrar ediyor. Sorun yok, aktif olarak üç dilde de programları izliyor ve yine bununla ilgili sorunları yok. Siz annesiniz, onunla birlikte izleyebilir ve sorularını cevaplayabilirsiniz. Bu baba için aynı şey ve ben sadece onun 20 ay ile 3 dilli olduğunu söylemeliyim :)

Aynı tekne. Anadilimde konuşabilir, okuyabilir ve konuşabilirim, ancak kelime bilgim sınırlı. Önerebileceğim, bunu ana dilinizi yeniden öğrenme fırsatı olarak görmek. Bunu çocuğunuzla bağ kurma fırsatı olarak görün.

Yaptığım şey ana dilimde kitap, film ve müzik aramaktı. Onlarla birlikte gitmek eğlenceliydi çünkü hem ebeveyn hem de çocuğun eşit şartlarda olduğu nadir senaryolardan biriydi. Hatalarımıza birlikte gülüp birbirimize öğretirdik.

Benim tahminim: siz Hindistanlısınız!

Çocuğu yerel topluma entegre etmek her zaman daha iyidir. Bir gün anavatanınıza döneceğini düşünüyorsanız, onu ana dilinize getirin. Else, onu İngilizce olarak getir. Ayrıca doğduğum dil alanından uzakta yaşıyorum; Çocuklarım büyüdükçe oldukça zor zamanlarla karşılaştılar, çevrelerinde dört (!) dil konuşuldu. Hala başardılar. Onları anadilimde büyüttüm, çünkü bir gün geri döneceklerdi.

Sanırım birçok kişi bazılarının sadece İngilizce konuşmayı önerdiğini ancak araştırmalar, tek dilli anadili konuşanlara kıyasla çocuğunuzu ortaya çıkarmanın ve onlara iki dil öğretmenin dezavantaj olmadığını gösteriyor. İşte iki dilli ebeveynler için kaynak tavsiye:

http://courses.washington.edu/sop/Bilingualism_PrimerPediatricians.pdf