Belirli bir lens için en yüksek kalitede görüntüler üreten diyaframı nasıl bulabilirim?

Büyük diyafram açıklığından (f / 1.8, f / 2.8 ...) bahsetmiyorum, daha çok küçük diyafram açıklıklarından (f / 18, f / 20, f / 23 ...) bahsetmiyorum. Bir yerde okudum (aslında bu sitede olduğunu düşünüyorum, ancak tam olarak hangi yazı / yorum olduğunu hatırlamıyorum) lens f / 16 ve daha küçük gibi küçük diyaframlarda kalitesini kaybetmeye başlar. Bu doğru mu?

Aşağıdaki durumu varsayarsak:

• bir tripodun var
• ihtiyacın kadar ışık var
• enstantane hızını önemsemiyorsun
• ISO umrunda değil
• Hareket bulanıklığı veya onun eksikliği umrumda değil

Bu nedenle, tek yapmanız gereken en yüksek kaliteli diyaframı seçmek. Bu ne değer olacak ve yavaş ve hızlı lensler arasındaki fark nedir?

Bahsettiğiniz sorun kırınımdır. Daha az bir lens sorunu (tüm lensler kırınmaya neden olur) ve daha fazla bir sensör sorunudur.

Işık küçük bir açıklığa girdiğinde, ışık dalgaları kırılabilir ve birbirine karışabilir. Bu, havadar diskin, sensör üzerindeki herhangi bir ışık dalgasının, sensörün piksel boyutundan daha büyük olmasıyla sonuçlanabilir ve sonuçta kalite kaybı olur.

Bununla birlikte, gerçek dünyadaki durumlarda, normal izlemede ne kadar kalite kaybının görülebileceği tartışmalıdır. İşlem sonrası ve yazdırma çok sayıda günahı gizleyebilir.

Sorunuzda açıkladığınız durumda (aslında bir manzara çekimi) muhtemelen f / 16'yı kırınım ve DoF arasında iyi bir uzlaşma olarak ayarlayabilir ve mümkün olduğunca önden arkaya netlik sağlamak için hiperfokal mesafe kullanırım.

Cambridge'e Renkli olarak bağlanacaktım ama gerikson beni dövdü: biraz teknik olsa iyi bir makale.

EDIT: Bunun bir başka yönü bana geliyor. Bir mercek için 'en yüksek kaliteli diyaframdan' bahsettiniz ve merceklerde gerçekten de açıkta genellikle 1-2 durak olan bir 'tatlı nokta' var. Bununla birlikte, bu, belirli durumlarda, örneğin manzaralarda DoF sorunlarını verir.

Belli bir miktar durduktan sonra kırınım içeri girer ve görüntü kalitesini düşürmeye başlar.

Tam diyafram sensör boyutuna ve çözünürlüğüne göre değişir, ancak APS-C DSRL'leri için başparmak kuralı f / 11 civarındadır ve yüksek piksel yoğunluklarına sahip daha küçük nokta ve çekimler bunu f / 5.6'da görebilir.

Cambridge in Color bu fenomene iyi bir genel bakışa sahiptir .

Kırınım sınırlı açıklık denilen bir şey vardır, yani kırınımın piksel başına keskinlik kaybına neden olacağı açıklık değeridir. Işığın dalga boyuna ve her sensör pikselinin boyutuna bağlıdır.

Sorunuzda, ücretsiz diyafram seçeneğine sahip olduğunuzu varsayarak, hangi diyaframın en yüksek kaliteyi verdiğini düşünmek için başka bir faktör daha var. Bu faktör, DLA'yı geçmenin daha düşük tepe keskinliğine neden olmasına rağmen , alan derinliğinizi artırarak size daha fazla ortalama netlik kazandırabilmesidir .

Birçok kişi ilgili fikirlerden bahsetmiş olsa da, hiç kimse doğrudan başlık sorusunu ele almadı: en yüksek çözünürlüğü nasıl test ediyorsunuz?

Teorik olarak, bunun cevabı oldukça basittir: her diyaframda çekim yaparsınız ve hangisinin en yüksek kaliteyi verdiğini bulursunuz.

Gerçekte, nadiren kolaydır. En basit durumla başlayalım: film / sensör düzlemine tam olarak paralel olan tamamen düz bir nesne. Bu durumda, alan derinliğine dikkat etmek zorunda değilsiniz, ancak yine de genellikle biraz seçim alırsınız. Birçok mercekle, merkez bir diyafram açıklığında en keskin olacak, ancak köşeler başka bir diyaframda (genellikle biraz daha küçük) en keskin olacak. (Oldukça tipik) bir örnek için, merkez f / 5.6'da en keskin olabilir, ancak f / 8 ila f / 9.5 veya daha fazla köşeler.

Üçüncü bir boyuta eklediğimizde, işler daha da ilginçleşir. Daha küçük bir diyafram alan derinliğini artırır. Gerçek bir resimde, yukarıda belirtilenlerden daha da küçük bir diyafram kullanarak genellikle oldukça keskin olan daha büyük bir bölüm elde edersiniz . Örneğin, f / 4.5, f / 8 ve f / 11'de bir dizi:

f / 4.5: f / 8: f / 11:

Keskinlik ve alan derinliği değişiminden biraz daha fazla olsa diyafram açıklığı ile değişir. Örneğin, bir resmin yalnızca bir kısmına baksanız bile, bir diyafram açıklığında renk sapması en aza indirilebilir, ikinci bir diyafram açıklığında en yüksek kontrast ve üçte bir en düşük küresel sapma olabilir.

Ayrıca, resmin en iyi çalıştığı kaliteyi ayırmanız gerekir. Yukarıdaki dizide, f / 8 sürümü köşelerde (daha az) daha keskin (yukarıdaki boyuttaki farkı göremiyorum), ancak arka plan daha az dikkat dağıtıcı olduğu için kesinlikle f / 4.5 sürümünü tercih ediyorum.

Muhtemelen bir kırışıklıktan daha bahsetmeliyim: (ve bazı insanlar odak derinliği denilen) alan derinliğini artırmak için kullanabilirsiniz (görünür) alan derinliğini artırmak için (genellikle) sadece durmaktan alacağınızdan daha yüksek netlik elde edebilirsiniz açıklık. Temel fikir oldukça basit: Farklı mesafelere odaklanmış bir dizi fotoğraf çekiyorsunuz ve sonra bu çekimlerin her birinin keskin kısımlarından yapılmış bir kompozit oluşturuyorsunuz. Örneğin:

Yakın odak:

Uzak odak:

Kompozit:

Kompozitin sadece bu 2 çekimden değil, toplam 5'ten olduğunu unutmayın, bu nedenle bu oldukça fazla iş olabilir. Kompozitlere yakından bakarsanız, odak noktaları biraz daha yakın olan gerçekten daha fazla çekim kullanmam gerektiğini görebilirsiniz. Örneğin, yakın çiçek ve uzak çiçek her ikisi de oldukça keskindir, ancak aradaki yaprakların bazıları gerçekten değildir.

Bir merceğin çözünürlük sınırına ulaşmadan önce kameranızın sensörünün kırınım sınırına ulaşacaksınız. Bu nedenle, herhangi bir lens için "en yüksek kalite" diyafram kırınım sınırının hemen altındadır.

Kameranızın sensörü için kırınım sınırını bulmak için, bu sayfanın altındaki Kırınım Sınırı Hesaplayıcısına bakın .