OOP, bir tasarım modelinden başka bir şey değildir. Yeni başlıyorsanız, prosedür yaklaşımına odaklanarak temelleri öğrenin. En önemlisi, döngüler, koşullar ve diğer prosedürleri çağırma gibi temel ilkeleri öğrenin.
Prosedürel kodunuzu oluştururken, ilgili yöntemleri tek bir kaynak dosyaya ekleyerek bir alışkanlık edinin. Prosedürlerinizi mantıksal birimlere ayırmayı öğrenin ve sonra zaten nesne odaklı olmaya başlıyorsunuz. Temel olarak, bir nesne, sırf aynı veri kümesi üzerinde çalıştıkları için birbirleriyle ilişkili olan bir yöntem koleksiyonundan başka bir şey değildir. (Burada veritabanlarından bahsetmiyorum, uygulama verilerinden bahsediyoruz!)
OO, her şeyi basit bloklara bölerek kodunuzu daha mantıklı hale getirmek için kullanılır. Doğru blokları birleştirerek eksiksiz bir uygulama elde edersiniz. OO, tüm sorunlarınızı çözecek bir gümüş mermi veya altın bir çekiç değildir. Ancak yaptığı şey, kodunuzun anlaşılmasını kolaylaştırmaktır.
Yine de, bazı insanlar nesneleri yüzlerce yöntemle devasa süper nesnelere dönüştürerek hâlâ tam bir karmaşa yaratmayı başarıyor. Bu tür nesneler, herhangi bir gerçek mantık olmadan bir araya getirilen muazzam miktarda yöntem nedeniyle, normal bir prosedür yaklaşımından çok farklı değildir. İnsanlar çok hızlı OOP yapmaya başladığında yapılması kolay bir hata.