Bu kod pasajı:
int& func1()
{
int i;
i = 1;
return i;
}
işlev çağrısının kapsamıyla sınırlı bir ömre sahip bir nesneye bir takma ad (başvuru) döndürdüğünüz için çalışmaz. Bu, bir kez func1()
döndüğünde, int i
ölür, işlevden dönen referansı değersiz hale getirir, çünkü artık var olmayan bir nesneye atıfta bulunur.
int main()
{
int& p = func1();
/* p is garbage */
}
İkinci sürüm çalışır çünkü değişken, işlev çağrısının yaşam süresine bağlı olmayan ücretsiz depoda tahsis edilir. Ancak, delete
tahsisi sizin sorumluluğunuzdadır int
.
int* func2()
{
int* p;
p = new int;
*p = 1;
return p;
}
int main()
{
int* p = func2();
/* pointee still exists */
delete p; // get rid of it
}
Tipik olarak, işaretçiyi bir RAII sınıfına ve / veya bir fabrika işlevine kaydırırsınız, böylece kendinize gerek kalmaz delete
.
Her iki durumda da, değeri kendisi döndürebilirsiniz (sağladığınız örneğin muhtemelen uydurulmuş olduğunu fark etsem de):
int func3()
{
return 1;
}
int main()
{
int v = func3();
// do whatever you want with the returned value
}
Büyük nesneleri aynı şekilde func3()
döndürmenin tamamen iyi olduğunu unutmayın, çünkü günümüzde hemen hemen her derleyici bir tür dönüş değeri optimizasyonu uygulamaktadır :
class big_object
{
public:
big_object(/* constructor arguments */);
~big_object();
big_object(const big_object& rhs);
big_object& operator=(const big_object& rhs);
/* public methods */
private:
/* data members */
};
big_object func4()
{
return big_object(/* constructor arguments */);
}
int main()
{
// no copy is actually made, if your compiler supports RVO
big_object o = func4();
}
İlginç bir şekilde, geçici bir sabit referansına bağlamak tamamen yasal C ++ ' dır .
int main()
{
// This works! The returned temporary will last as long as the reference exists
const big_object& o = func4();
// This does *not* work! It's not legal C++ because reference is not const.
// big_object& o = func4();
}
int& i = * new int;