Sahip olduğumuz iki farklı üçüncü taraf e-posta ürünü , bir e-postanın MIME kaynağındaki bir içerik kimliği başlığının varlığına farklı tepki veriyor . Bu, çözmeye çalıştığımız tutarsız bir kullanıcı deneyimiyle sonuçlanır.
İşte bir örnek:
--boundary-example
Content-Location: CID:somethingatelse
Content-ID: <foo4atfoo1atbar.net>
Content-Type: IMAGE/GIF
Content-Transfer-Encoding: BASE64
R0lGODlhGAGgAPEAAP/////ZRaCgoAAAACH+PUNv
cHlyaWdodCAoQykgMTk5LiBVbmF1dGhvcml6ZWQgZHV
wbGljYXRpb24gcHJvaGliaXRlZC4A etc..
Bir e-posta ürünü bunu gömülü bir görüntü olarak yorumlar. Diğeri bunu sıradan bir bağ olarak (gömülü değil) yorumlar. Content-ID satırını tamamen kaldırırsak , her iki ürün de ekin gömülü olmadığını düşünür.
Hangi davranışın doğru olduğunu kesin olarak belirleyen belirli bir RFC var mı? Bir meslektaşım ve ben RFC2392'yi inceledik ve açılış özetinde şöyle diyor:
Web sayfalarını ve bunlarla
ilişkili resimleri aktarmak için e-postada [MIME] kullanılması , HTML'nin
iletide yer alan resimlere veya diğer verilere başvurmasına izin vermek için bir URL şeması gerektirir . Content-ID
Tekdüzen Kaynak Konum Belirleyicisi "cid:" bu amaca hizmet eder. […] "Cid" şeması mesajın belirli bir gövde kısmına atıfta bulunur; kullanımı genellikle yönlendiren gövde bölümü ile aynı mesajdaki diğer gövde bölümlerine yapılan referanslarla sınırlıdır. "Orta" şema, belirlenmiş bir mesaj içindeki, içerik kimliğinin adresini ekleyerek belirli bir gövde kısmına da atıfta bulunabilir.
Yani, mutlak olmasa da, biz “genellikle aynı mesajda diğer vücut parçaları ile sınırlı” Tüm yerleştirilmiş öğelere bir cid ihtiyaç beri bunları referans ve olduğu için inanmak eğimli konum ve bu ekleri yok bir cid gerek , bir e-posta ürününün "yerleştirme niyetinin" bir göstergesi olarak bir cid varlığını ele alması makul bir davranıştır.
Bu konuda onay alabilir miyim?