Bu tamamen normal.
Sistem başlangıcında, bir dizi servis başlar. Bu servisler kendilerini başlatır, konfigürasyon dosyalarını okur, veri yapıları oluşturur vb. Biraz hafıza kullanıyorlar. Bu hizmetlerin birçoğu, sistemi kullandığınız süre boyunca bir daha asla çalışmayacak, çünkü siz onları kullanmıyorsunuz. Bazıları saatler, günler veya haftalar içinde koşabilir. Yine de tüm bu veriler fiziksel bellekte.
Tabii ki, sistem bu verileri çöpe alamaz. Kelimenin tam anlamıyla erişilemeyeceğini kanıtlayamaz. Bu servislerden biri, örneğin, kutuya uzaktan erişim sağlayan servis olabilir. Bir hafta içinde kullanmamış olabilirsiniz, ancak kullanırsanız daha iyi bir iş çıkardı.
Ancak sistem, bu fiziksel belleği bir disk önbelleği gibi şeyler için veya performansı artıracak başka şekillerde kullanmak isteyebileceğini biliyor. Bu yüzden fırsatçı değiş tokuş yapar. Yapacak daha iyi bir şeyi olmadığı zaman, çok uzun zamandır kullanılmayan verileri diske, takas alanını kullanarak yazar. Ancak, sayfaları hala fiziksel bellekte tutar. Böylece hala yerlerine takılmak zorunda kalmadan erişilebilirler.
Şimdi, eğer sistem daha sonra bu fiziksel belleğe başka bir şey için ihtiyaç duyuyorsa, bu sayfaları basitçe çöpe atabilir, çünkü zaten takas için yazmıştır. Bu, sisteme her iki dünyanın da en iyisini verir. Veriler hala bellekte tutulur, böylece diskten okumak zorunda kalmadan erişilebilir. Fakat sistem bu hafızaya başka bir amaç için ihtiyaç duyuyorsa, önce onu yazmak zorunda kalmayacak. Her yerde büyük kazanç.