Erlang'ın eşzamanlı / paralel / dağıtılmış durumlarda çalışmak üzere özel olarak geliştirilmesinin dışında, bunu mümkün kılan iki ana teknik şunlardır:
Yan efektleri olmayan:
Bu, bir işleve karşı çalıştırılacak bir veri parçası verdiğinizde, çok katı durumlar dışında sistem / çalıştırma işleminde başka hiçbir şeyi etkilemeyeceği anlamına gelir. Bu, bir işlevi aynı anda 300 kez yürütürseniz, işlevin bu 300 yürütmesinden hiçbirinin diğerini etkilemeyeceği anlamına gelir.
Hiçbir yan etkiyi sağlamayan uygulama tekniğine kabaca mutasyona uğramayacağı (değiştirilemeyeceği) anlamına gelen "değişmezlik" denir. Bu, bir değişken oluşturduğunuz anda bu değişkenin değerinin değiştirilemeyebileceği anlamına gelir. Erlang bu davranışı "tekli atama" ile uygular, bu nedenle bir değişkene değer atadıktan sonra ona bir değer atayamazsınız.
X = 1.
X = 2. // This is not a valid operation
Bu, hiçbir kodun X'in değerini bir yarış durumuna neden olarak yanlışlıkla değiştirmemesini sağlar, bu nedenle doğası gereği iş parçacığı açısından güvenlidir ve eşzamanlı kullanım önemsiz hale gelir. Bu, yazılım dilleri arasında çok nadir görülen bir davranıştır ve Erlang'ın eşzamanlı yürütme için çok uygun olmayı başardığı en büyük yoldur.
Aktör modeli:
Bu, eşzamanlı işlemenin uygulanmasını ve yönetimini geliştiriciler için çok basitleştirdiğini gösteren özel bir modelleme yoludur. Doğrudan wikipedia'dan (http://en.wikipedia.org/wiki/Actor_model):
Aktör modeli, her şeyin bir aktör olduğu felsefesini benimser. Bu, her şeye benzer, bazı nesne yönelimli programlama dilleri tarafından kullanılan bir nesne felsefesidir, ancak Aktör modeli doğal olarak eşzamanlı iken, nesne yönelimli yazılımın genellikle sıralı olarak yürütüldüğünden farklıdır. Bir aktör, aldığı bir mesaja yanıt olarak, eşzamanlı olarak yapabilen hesaplamalı bir varlıktır: diğer aktörlere sınırlı sayıda mesaj gönderme; sınırlı sayıda yeni aktör yaratmak; aldığı bir sonraki mesaj için kullanılacak davranışı belirtin. Yukarıdaki eylemlerde varsayılan bir sıra yoktur ve bunlar paralel olarak gerçekleştirilebilir. Gönderenin gönderilen iletişimden ayrılması, geçen iletilerin kalıpları olarak eşzamansız iletişim ve kontrol yapılarını mümkün kılan Aktör modelinin temel bir ilerlemesiydi.