Saat hızı ne kadar yüksek olursa, voltaj düşüşlerinin o kadar tutarlı bir sinyal vermesi gerekir. Gerilimin artması gerektiğinde, daha fazla güç gerekir. Gerekli olan güç ne kadar fazlaysa çipiniz o kadar fazla ısı verir. Bu, talaşları daha hızlı bozar ve yavaşlatır.
Belli bir noktada, artan sıcaklık başka bir çekirdek eklemek olduğundan daha fazla olacağından, saat hızını daha fazla arttırmaya değmez. Bu yüzden çekirdek sayısında artış var.
Daha fazla çekirdek ekleyerek, ısı doğrusal olarak artar. Yani saat hızı ile güç çekişi arasında sabit bir oran var. Çekirdekleri daha hızlı hale getirerek, ısı ve saat silindirleri arasında ikinci dereceden bir ilişki vardır. İki oran eşit olduğunda, başka bir çekirdek edinme zamanı.
Bu, Moore Yasası'ndan bağımsızdır, ancak soru, transistörlerin sayısı değil, saat döngüsü sayısıyla ilgili olduğundan, bu açıklama daha uygun görünmektedir. Moore kanununun kendi sınırlamaları getirdiği belirtilmelidir.
EDIT: Daha fazla transistör, saat döngüsü başına daha fazla iş yapıldığı anlamına gelir. Bu, bazen göz ardı edilen çok önemli bir metriktir (bir 2Ghz CPU’nun bir 3Ghz CPU’dan daha iyi performans göstermesi mümkündür) ve bu günümüzde büyük bir yenilik alanıdır. Bu nedenle, saat hızları sabit olmasına rağmen, işlemciler birim zaman başına daha fazla iş yapabilmeleri anlamında hız kazanıyor.
2 EDIT: İşte ilgili konular hakkında daha fazla bilgi içeren ilginç bir link. Bunu faydalı bulabilirsiniz.
EDIT 3: Toplam saat çevrimi sayısıyla ilgisi yoktur (çekirdek başına çekirdek sayısı * çekirdek başına saat çevrimi) paralellik meselesidir. Bir program talimatlarını paralel hale getiremezse, daha fazla çekirdeğinizin olması hiçbir şey ifade etmez. Bir seferde sadece bir tane kullanabilir. Bu, bugün olduğundan çok daha büyük bir problemdi. Çoğu dilleri bugün destek paralellik çok daha eskisinden ve dilin temel bir parçası yapmış bazı diller (çoğunlukla fonksiyonel programlama dilleri) vardır (bkz Erlang , Ada ve Git örneklerinde görüldüğü üzere).