Japonya'da yerinizi bırakmak kabalık mı?

Japonya'da, bir trende ya da otobüsteyken koltuktan vazgeçmenin kaba bir şey olduğunu kabul edebileceğini duymuştum, çünkü diğer kişinin sizinle borçlu hissetmesine neden olacaktı. Bu doğru mu?
(Elbette yaşlılar veya hamile kadınlar gibi "öncelikli koltuklar" başka bir konudur)

Japonya'da yaşıyorum ve her gün tren ve metro ile gidiyorum. Sizi temin ederim ki hiç kimsenin koltuk önererek kaba davranacağınızı düşünmeyeceğini düşünün.

Kişisel deneyimimden:

Her zaman yerimden vazgeçme kuralım var

• Özürlü / yaralı insanlar
• Hamile kadınlar (Japonya'da böyle bir rozet giyiyorlar http://newsimg.bbc.co.uk/media/images/41977000/jpg/_41977426_baby_japan203.jpg )
• Yaşlı kadın ve erkek
• Büyük çantaları olan insanlar; genellikle dükkanlardan taşıdıkları devasa, ağır çantalı kadınları göreceksiniz

Tek şey teyit edeceğim - birçok yaşlı insan teklifi geri çevirdi. Bazen bir sonraki istasyonda dışarı çıktığından, bazen istemiyorlar. Ancak her durumda size kibar bir yanıt verecektir.

Aslında bıraktığım koltuğa yakın kalmak için daha fazla baskı hissediyorum, çünkü Japonlar koltuğu aldıktan sonra birçok kez size teşekkür edecek ve böyle önemsiz bir şey için bu kadar dikkat çekmekten utanıyorum.

Çok uzun lafın kısası - nezaketinizi göstermekten çekinmeyin ve bazı insanların bunu edepsizlik olarak gördüğünü fazla düşünmeyin. Özellikle insanların genellikle çok kibar oldukları Japonya'da.

Bunu ilk defa duydum ve saçmalık olduğunu düşünüyorum. İnsanların, yaşlılar, çok küçük çocuklar, engelliler / yaralılar ve hamile olanlar için koltuklarından vazgeçmeleri gerektiği (sadece belirtilen öncelikli koltuklar değil) güçlü bir sosyal sözleşme vardır. Kimse kırılmayacak veya bunu yaptığınız için kaba davranacağınızı düşünmeyeceksiniz. Yapmazsan seni arayabilirler. Alıcı büyük olasılıkla olacak anlamıyla borçluluk ima "sumimasen" demek, ama bu sadece bir dizi deyim.

Tabii ki, alıcı itirazını etkili bir şekilde beyan ediyorsunuz , buna itiraz edebilirler - yaşın söz konusu olduğu, Japonların kendisinden emin olamadıkları ve bazen de tartışacakları büyük bir gri alan var. Aslında, çok yaşlılar bile çoğu zaman "Ben o kadar yaşlı değilim" diye cevap verir ve ilk önce teklif edilen bir sandalyeyi reddeder, ancak beklenti, hediye alma sürecinde olanlara oldukça benzer şekilde, almaları için ısrar etmeleridir. Bazı durumlarda, insanlar olabilir (Japonca biliyor beklenen değil) bir yabancının bir koltuk sunulan bu rutin geçmesi mümkün değil varlık hakkında rahatsız.

Bir koltuk teklifinin gerçekten kaba (veya en azından garip) olduğu düşünülebilecek tek durum, alıcının açıkça genç ve sağlıklı olduğu durumdur. O zaman neden yapıyorsun? Eğer bir kadınsa, ona pas mı veriyorsun? Öyleyse, benzer bir yaş aralığındaysanız ve büyüleyici bir şekilde yapıyorsanız, çok yaşlı ya da ürpertici olsanız da, tamam olmalı.

Japonya'da (Tokyo) yaşıyorum ve ayakta duran kişi uzun süre ayakta duramadığı sürece (yaşlı, yaralı, hamile) kimse otobüs veya tren koltuklarından vazgeçmiyor. O zaman bu konuda oldukça iyiler. Asıl eğlenceli olan, hangisinin daha fazla koltuğa ihtiyaç duyduğunu tartışan bastonlar / yürüyüş yapanlar vb. Olan iki yaşlı insanı izlemek. Ve bu "iyi" argümanı: "Hayır, oturmalısınız." -> "Ben iyiyim, Daitobunkadaigaku'ya kadar dayanabilirim. Oturmalısınız!" Ve devam ediyor.

Tokyo’da yerimi çok sık veriyorum.

Bunun asla kaba olmadığını söyleyebilirim .

Aksine, çok müteşekkiriz, öyle ki, genellikle daha sonra bir mesafe bırakmayı tercih ediyorum.

Ayrıca bazen sizi rahatsız etmemek için kabul etmeyeceklerdir, bu yüzden ısrar ediyorum ve yakında çıkacağımı söylüyorum.

Hayır, düzenli olarak yapıyorum. Yaşlılar, gebe, engelli vb. İçin işaretlenmiş olan trenler ve otobüsler üzerinde, hatta daha fazla ihtiyacı olan bir kişi ortaya çıkarsa koltuklarını bırakacakları yerler bile vardır.

Koltuğa bıraktığınız kişinin başlangıçta nezaketinizi reddetmesi alışılmadık bir durum değildir, çünkü belirli yardım türlerini kabul etmekte yavaş davranmanız kibardır - ve bazen de koltuğunuzu gerçekten emeği geçen birine teslim etmek isteyebilirsiniz. oturmak gibi hissetmeyin (zaten tüm gün oturmuş olabilirler) - ancak teklif etme biçiminiz özellikle kötü olmadıkça, teklif etmek asla kaba değildir.

Sanırım bu fikir, zorluk paylaşma alışkanlığından gelebilirdi. Örneğin, yağmurda yürüyen bir arkadaşla tanışırsanız ve bir şemsiyesi varsa ve istemezseniz, kuru olan tek kişi olmak yerine yağmuru paylaşmak için sizinle kapanabilir. Yemek yemeyen birinin önünde yemek yerken de aynı şey kabul edilir. Ama bu, koltuğunuzu bir yabancıya teslim etmekle aynı şey değil.

Günümüzde, açıkça “kişinin koltuğundan vazgeçilmesi” hemen hemen her yerde kötüye kullanımı tehlikesiyle karşı karşıya kalmaktadır ^† . Yani, bunu yapma ve sadece Japonya'da değil. Bunun yerine sadece kalk ve yürüyüp git, eğer yapabilirsen, yoksa sadece ayağa kalk. “Gerçekten burası benim koltuğum ama almana izin vermeye hazırım” gerek yok.

^† Pune için burada örnek .

Bu, çoğu durumda büyük olasılıkla doğrudur. Bununla birlikte, genel fikir, hamile kadınlardan ve yaşlılardan daha fazla ihtiyaç duyabilecek bir başkasına koltuğunuzu bırakmaktır. Ayrıca, trende bu insanlara ayrılmış belli bölümler var. Tren çok kalabalıksa, bu insanların oturma alanlarına ulaşamadığı bir durumla karşılaşabilirsiniz, o zaman kesinlikle en az yerinizi vermelisiniz. Onlara reddetme seçeneği verin.

Burada bir sürü güzel düşünce var. Buna, sizden daha çok ihtiyaç duyan birini eklemek istiyorum. Bebekler, hamile kadınlar, yaşlılar, vücut parçaları üzerinde bastonlar veya parantezler bulunan insanlar, küçük çocuklarla seyahat eden insanlar vb. İçin koltuklar bıraktım. Ve kendimi daima iyi hissettiğinden dolayı kendimi 'kazanan' olarak değerlendiriyorum.

Ve bana yapılan benzer teklifleri de memnuniyetle kabul ediyorum!