Yanıtlar:
Nişasta, glikozun (şeker) iki polimerinden (bağlı zincirler) oluşur: Amylopectin ve Amylose. Amilopektin, amilozdan daha dallı ve çok daha büyük bir moleküldür.
Bir pirinç tanesindeki nişasta molekülleri aslında yarı kristal halde düzenlenmiştir. Granüller pirinçte yaklaşık 2μm boyutundadır (farklı bitkiler farklı granül boyutlarına sahiptir).
Nişasta ısıtıldığında suda çözünür hale gelir. Granüller şişer ve patlar, yarı kristal hal kaybolur ve daha küçük amiloz molekülleri süzülür ve su tutan bir ağ oluşturur. Molekül ağı su tutmasına rağmen, elbette düzgün bir şekilde hizalanmış moleküllerin artı sudan daha büyük bir hacme sahip olacaktır. Bu sürece jelatinleşme denir.
Kuru bir pirinç tanesinde, nişasta ipliklerinin T-shirt'ümdeki oldukça düzgün bir şekilde yığılmış iplikler, biraz daha kısa, biraz daha uzun dallı ağlar gibi olduğunu hayal edebilirsiniz. Isıtırken, iplikler hareket eder ve dolanır, suyu emer, ancak aynı zamanda kıyafetlerimdeki büyük tüy bırakmayan tüyler gibi daha da genişler.
Benzer bir işlem, mısırın çekirdeğinde bulunması ve eklenmemesi dışında mısırın haşlanması ile olur. Bir kase haşhaş mısırının hacminin içindeki suyu olmayan küçük haşlanmış mısır paketine kıyasla ne kadar büyük olduğunu görmek oldukça açıktır.