Kalın veya italik bir sözcükle biten bir cümleyle, dönemin de kalın / italik olması gerekiyor mu?

Belki bu bir nitpicking argümanı olarak kabul edilir, ancak sürekli kendimi sorarken buluyorum: Son kelimenin koyu ya da italik olduğu bir paragrafta, en sonunda süreyi kalın ya da italik hale getirmeli miyim.

Örneğin, aşağıdakilerden hangisi tercih edilir?

Bugün birçok ilginç insanla tanıştım .
Bugün birçok ilginç insanla tanıştım .

Tasarım en iyi uygulamaları ne tavsiye eder? Elbette küçük boyutlarda bir fark bulmak zor, ama boyut arttıkça göze daha fazla dikkat çekiyor ve hangisinin en uygun seçim için yapılacağından artık emin değilim.

Eski kongre, noktalama işaretlerinin hemen önceki bağlamla eşleşmesiydi:

Bu Chicago Stil El Kitabı (3. baskı, 1911), ancak aynı kongre Fransız eşdeğerinde de görülebilir: Désiré Greffier, Les règles de la bestesi tipografisi (Paris: A. Muller, 1897), s. 54-55 .

Ve bu sanat olarak sadece eski bir kongre değil . Lebedev Studio da aynı prensibi savunmaya devam ediyor :

Diğer cevaplarda da belirtildiği gibi, Bringhurst farklı bir standart empoze etmiş gibi gözüküyor - ya da en azından bağlamı görmezden gelmek ve 'dik' noktalama işaretini kullanmak için verilen talimatlarla geniş çapta belirtiliyor. Tercihi , Typophile forumunda bazı ilginç tartışmalar, tarihsel bağlamlar ve baskılar elde ediyor.

Ayrıca Yığın Değişim ağındaki herhangi bir yerden bu Soru ve Cevaplara bakın:

• " Italik vurgu ve noktalama işaretleri " [TeX.SE]
• " Italik ve noktalama işaretleri " [EL & L.SE]

Bence çok detaylı olman harika. En küçük detaylar, bilinçaltında olsa bile, okuyucu tarafından fark edilir. Çok fazla farklı görüş olduğuna eminim ve sonunda kişisel tercihlere bağlı olduğuna eminim, ancak yalnızca iç içe geçmiş ifadenin bir parçası olan öğelere biçimlendirme eklediğinizi söyleyebilirim.

Bu güzel bir ifade değil .

Kesme işareti, vurgulanan ifadenin bir parçası olduğu için cesurdur.

Aman Tanrım, bu inanılmaz bir ifade ( gerçekten değil ).

Parantezler (ve nokta), iç içe geçmiş ifadenin bir parçası olmadığından kalın değildir.

Daha fazlasını, Matthew Butterick'in Pratik Tipografi kitabında görebilirsiniz . Parantezlerin üzerinden geçerken, “Bu işaretler, çevrelenmiş malzemenin biçimini benimsememelidir.” Diyor. Biçimlendirme metnin tuhaf bir şekilde işaretlere girmesine neden olmadıkça , bu durumda biçimlendirmeyi bu işaretlere taşımanız gerekir. Bu kullandığınız yazı tipine bağlıdır, bu yüzden ilk önce kontrol edip gerektiği şekilde düzenleyin.

Parantezlerden söz ederken, bu kural / kılavuz diğer noktalama işaretlerine kadar uzanır.

Anlamsal olarak, noktalama işaretlerinin yazı biçimi, önceki sözcükle ilişki derecesi ile belirlenmelidir. Chicago Stil El Kitabı için verilen örnekte , Banzai'den sonra ünlem işareti ! çevreleyen cümlenin sonunu işaretlemek yerine, kelimenin kendisine aittir, bu yüzden açıkça italikleştirilmelidir, ancak bu, sözcükleri izleyen tüm noktalama işaretlerinin anlamsal olarak ele alınması gerektiği anlamına gelmez. Metin, arka plan rengini değiştirerek vurgulanırsa, markdown'da kullanılabilen bir efekt, ancak not very visible on this sitecümlenin çoğu zaman cümlenin noktalanmasının vurgulanması garip olur.wasn't.

Bununla birlikte, tipografik olarak işler daha karmaşıktır. Zorluk, anlambilim bir noktalama işaretinin italik hale getirilmemesi gerektiğini önermesine rağmen, dik durmaya çalışmak bazen çirkin görünebilir ! Anlamsal olarak, noktalama işaretini, cümle olmasa bile italik yapmak, anlamsızca kötüdür! Upgright noktalama işareti anlamsal olarak daha doğrudur ve uygun şekilde aralıklandırılmışsa , görsel olarak da iyi olmalıdır. Maalesef, boşluğu doğru yapmak genellikle zordur.

Şikayet etmeliyim ki, Chicago Stil El Kitabı, gazeteler ve diğer acımasız yayınlar için yazan insanlara yöneliktir. Burada savunulan uygulamaların birçoğu en iyi sonuçları vermeyi değil, metni belirleyen kişilerin yargısına dayanmayan tutarlı sonuçlar vermeyi amaçlar. Eğer italik hale getirilmiş bir kelimeyi izleyen bir markanın yazı biçimi anlambilimine göre değişiyorsa, cümleyi yanlış anlayan bir cümle için yanlış anlama. Yazım biçimi kural tarafından belirlenirse, o zaman anlamsal bir şey söylemez ve dolayısıyla anlamsal olarak yanlış olamaz.

Belge tipografisinin kontrolünü ele alırken, Chicago Stil El Kitabının savunuculuğundaki kurallardan çok farklı kurallar kullanılması gerektiğini , ancak birçok şeyi elle düzenlemeye hazırlıklı olmalarını öneririm .

Fiziksel bir kitaptan bahsediyorum: Tipografik Tarzın Unsurları , sürüm 3.2, Robert Bringhurst:

5.1.2 Temel fontla uyumlu olan analfik ve sembolel harfleri kullanın.

ve

5.3.2 Bağlam italik olsa bile, eğimli parantezler, parantezler ve destekler yerine dik (yani "roma") kullanın.

İlgili metinde bulabildiğim tek rehber buydu, ancak tam durma sorusunu açıkça ele almıyor. Bir cümlenin sonunda soru işareti veya ünlem işareti ile biten bir italik kelime veya cümle olmadıkça, stillendirmeyi temel yazı tipi olarak bırakacaktım. Bu kelimeleri eşleştirmek için italik tarzı.

Bir ünlemin ardından gelen cesur bir kelimenin, yazıyla ilgili başka bazı editoryal sorunları olduğunu düşünüyorum.

Belki bu bakış açısı size yardımcı olabilir:

Bir kelimeyi italik bir fontla (tercih ederim!) Veya koyu bir fontla yazmanın sonucu nedir? Bir çeşit alıntı, "Bu kısım önemli" gibi bir şey.

Şimdi kuralın basit olduğunu düşünüyorum: nokta (.) Veya soru işareti (?) Veya! veya ... alıntı yapılan öğenin bir parçası mı değil mi? Parça ise normal yazı tipini kullanmıyorsanız italik veya kalın yazı tipini kullanın.

Farklı yazı tiplerinin farklı görünümleri vardır, bu nedenle seçilen kombinasyonunuzun çirkin göründüğü (açık bir şekilde fikir temelli!) Olabilir, sonra değiştirin. Ben --- ama yapmamalısın! --- kapanış noktasını vurgulamamayı tercih et.

Şu ana kadarki cevaplar çok uzun, hızlı bir şekilde düşünürüm diye düşündüm.

Bir cümleyi bir noktalama işaretiyle bitirmeden önce her zaman "unbold" yaparım. Neden olmasın Noktalama işaretleri , bir önceki kelimeyle değil , cümle ile tonda olmalıdır .

Tercih edilen cevap, cümle veya paragraf bağlamında bildirilir. En önemli unsurlar en yaratıcı özgürlüğü elde eder.

Eğer "Bugün çok ilginç insanlarla tanıştım ." Örneğin, bir başlık, tasarımcının kuralları izlemeyle ilgili daha fazla bir enlem olduğunu iddia ediyorum. Ancak, yıllık bir rapora gömülürse veya hedef kitleniz bir grup İngilizce mezun öğrenciyse, kuralları tam olarak yerine getirmeyi savunurum!