Çocuğumuzu üç dilde nasıl yetiştiririz?

Karım İtalyan, ben İsveçliyim. Aramızda İngilizce konuşuyoruz, ikimiz de diğer dili bilmiyoruz. Şu anda İsveç'te yaşıyoruz ve bir süre için bunu yapacağız. Bebek mayıs ayında doğacak.

Eşim aslında yarı Japonca ve anadili olmasa da, konuşma kullanımı için yeterince iyi konuşuyor.

Gördüğüm diğer yaptığı bir ebeveyn iki dili bildiği halde iki dilli çocuk yetiştirme ve iki dilli bir çocuk yetiştirmek için bazı stratejiler nelerdir?

Şimdiye kadarki düşüncemiz, hepimiz birlikteyken İngilizce konuşmak, bebeğimle aramda İsveç, karımla bebeğim arasında İtalyanca. Ve sonra bir noktada, karımın annesi Japonca tanıtabilir.

Baştan üç dilin olması ile ilgili benzer deneyimleri olan var mı? Ne işe yaradı? Ne yapmadı?

Japoncayı tanıtıp tanıtmama konusunda (ve ne zaman ve nasıl) herhangi bir tavsiyesi olan var mı?

Üç dilde çocuk yetiştirmek konusunda tavsiye edilen referanslar var mı?

Şimdiye kadarki düşüncemiz, hepimiz birlikteyken İngilizce konuşmak, bebeğimle aramda İsveç, karımla bebeğim arasında İtalyanca.

Tanıdığım tüm kaynaklar tarafından önerilen yol budur. Çocukla konuşurken dili kullanmanızla tutarlı olun - her ebeveyn (ve diğer kişiler de) mümkün olduğunca her zaman bir dili ve aynı dili - tercihen ana dili - kullanın.

Ortalama olarak, iki ya da üç dilli çocuklar dil becerilerini diğerlerine göre daha yavaş geliştirir, bu da daha fazla miktarda işlem yapmaları gerektiğinden oldukça anlaşılır bir durumdur. Ancak, her zamanki gibi, beceri geliştirmede vahşi varyasyonlar var. Örneğin, şu anda Macaristan'da yaşayan ve bir İngiliz okuluna devam eden (daha önce bir süre Moskova'da yaşadılar) İspanyol babası, Fin-Rus annesi olan bir çocuk tanıyoruz. 7 yaşından biraz daha fazla ve beş dili de çok iyi konuşuyor. Bu olur, ama kesinlikle norm değildir :-)

Sabırlı olun, onunla çok konuşun, beklentilerinizi gevşetin - büyük olasılıkla üç dili de er ya da geç öğrenecek. Ayrıca, Japonca’yı henüz karışımın içine atmama hakkınız da var - bunu sadece okul çağı civarında veya daha sonra, zaten ilk üç dilde sıkı bir tutuşa sahipken başlayacağım.

Her dilin ne kadar kullanıldığına ve kimin tarafından kullanıldığına bağlı olarak, tercihler geliştirmeye hazırlıklı olun. Örneğin çocuklarımız iki dilli (ben Macar, karım Fince) ve büyük ikisi arasında oldukça dengelidir, çünkü daha önce konuşmaya başladı ve annesiyle evde daha fazla zaman geçirdi. Gelişmesi daha yavaş olan ve daha önce anaokulunda başlayan genç, önemli ölçüde daha zayıf ve daha pasif Fin becerilerine sahiptir. Açıkçası, daha geniş bir çevrenin, ev dışında daha fazla zaman geçirmeye başladığında, bu konuda güçlü bir etkisi var. Bu nedenle, anaokulu / okul öncesi / okul çağında, diğer yerel olmayan dilleri (sizin durumunuzda en azından şu an için İtalyanca olacak) bakım ve güçlendirme fırsatlarını kullanmak isteyebilirsiniz. Çocuklarımız, kültürle ilgili daha fazla bilgi edinmek için Finlandiya pazarındaki yerel okullara giderler.

Bu konuya da göz atın - yararlı öneriler ve referanslar, ayrıca kontrol noktaları ile ilgili detaylar, yani, belirli bir yaşta çocuğunuzdan gerçekçi bir şekilde ne beklemeniz gerektiği.

Aslında, İsveç'te yaşıyorsanız, okuduğum araştırmaya dayanarak, hep birlikte olduğunuzda İngilizce kullanmak doğru olur. Eğer 5/7 oranını kullanıyorsanız, dili 5 sırasında bebeğin ev dışına maruz bırakılmadığı ve 1/2 / 7'deki maruz kalma dilini kullanması durumunda, çocuk okula yeterince hazırlanacaktır. Bu yüzden benim bilgilerime dayanarak oldukça iyi bir plan gibi geliyor.

Araştırma, teşvik ve destekleyici çevrimiçi toplulukların bir listesi için "İki Dilli Kenar" a bakın.

Bir yandan, neden Japonca'da bekleyin. Büyükanne bunu hemen tanıtabilir. Yaygın inanışın aksine, meseleleri birbirine karıştırmaz.

Portekizce konuşuyorum, kocam Fransızca biliyor ve ABD'de yaşıyoruz. Ortak olan tek dil İngilizce. İkimiz de birbirimizin dilini çok az konuşabildiğimiz için (ondan çok daha fazlasını yapmaktayım) ve evde anne olduğumdan beri, üçünü de oğlumla konuşmaya çalışıyorum. Bu, oğlumla neyden bahsettiğime bağlı olarak doğal olarak gerçekleşiyor. Eğer oğluma babamın dinlemesini istediğim bir şey söylemeye çalışıyorsam, tüm kelimelere sahip değilseniz, Fransızca ya da İngilizce konuşacağım. Babam da aynı şeyi yapıyor. Mesela, "anneye git" demek istiyorsa, portekizce'de söyleyeceğinden daha fazla ... bunun gibi şeyler. Ben de oğluma işaret dili tanıma sürecinde olduğum için arzularını daha fazla dile getirebiliyorum. O şimdi sadece 4 aydır. Ama hala neyin işe yarayıp neyin işe yaramadığını öğrenme sürecindeyiz. Konuşmalarda biraz gecikme gerektirse de çocuklarımızın 3 dili öğrenmelerini istediğimizden emin olduğumuzu biliyoruz. Hepimize cesur çok dilli ebeveynler için iyi şanslar!

İki ya da daha fazla dilli tartışma için, her zaman bebeklerin dilleri nasıl edindiğine dair bu harika TED konuşmasına işaret etmek isterim .

Temel olarak, hangi seslerin önemli veya önemli olmadığını filtrelerler, bu nedenle bir İngilizce 'konuşan' bebek, 'l' ile 'r' arasında ayrım yapma yeteneğini geliştirir, oysa bir Japonca 'konuşan' bebek olmaz. Ya da dediği gibi - bu yeteneği kaybedecek!

Ayrıca genç olduğunuzda, dilleri öğrenmenin daha kolay olduğunu söylüyor.

Sahip olduğum paket servisi bu , bebeğin çevresinde mümkün olduğunca çok dil konuşabilmektir . Hepsini öğrenmeyebilir, ancak farklı sesler arasında ayrım yapabilmek daha kolay hale getirir.

Paylaşacak birkaç fıkra var:

Arkadaşım Çin-Kanadalı bir Japon karısıyla evli. Çocuklarla İngilizce, karısı Japonca konuşuyor. Çocuklar hem akıcı, hem İngilizce hem de Japonca kitaplara sahipler. Baba-baba büyük babaları kendileriyle Kantonca konuşurlar ama çocuklar konuşmaz. Buradaki fikir, evde 3 dili sürdürmenin zor olacağıdır (ve arkadaşım Kantonca'da yeterince rahat hissetmiyor), ama en azından dilin sesini öğreniyorlar - hem Japonca hem de İngilizceden çok farklı.

Erken maruz kalmanın nasıl bir faydası olduğuna başka bir örnek olarak, Danimarkalı bir anneyle tanıştım, ancak ABD'de büyüdüm. Benimle Danca konuşmaya istekliydi. Kelime hazinesi sınırlıydı ve yavaş konuşuyordu, ancak dikkat çekici bir şekilde çok az aksanı vardı. Alman Alman olan annem OTOH, Danimarka'ya yetişkin olarak taşındı ve 30 yıl veya daha uzun bir süre orada yaşamalarına rağmen, Almanca'da bulunmayan sesler - ağır aksan olmadan söyleyemediği birkaç söz vardı.

Bu yüzden bebeğe Japonca konuşmanın harika olduğunu düşünüyorum! Ve sonra resmen Japonca öğretmek için ne zaman / eğer karar verebilirsiniz.

5 yaşında bir kızımız var ve ben doğumdan beri ona sadece İspanyolca ve eşim İngilizce konuşuyorum, ABD'de yaşıyoruz. Dilleri şaşırtmakta hiç problem yaşamamıştı, çünkü çok tutarlıız, bu yüzden aksanı yok ve herhangi bir problem yaşamadan birinden diğerine geçmiyor. O 3 yaşındayken, haftada bir Annem ve ben Fransızca dersine almaya başladım. Filmler, müzik ve fransızca izliyor (Henüz konuşmuyor, anlamıyor) ve ilk ve ortaokulları Çince mandalina ve ingilizceye daldırılıyor 50 % -% 50 Bunun çok fazla hasta gerektirdiğini biliyoruz, ancak bunu yapmayı taahhüt ediyoruz.

Baştan üç dilin olması ile ilgili benzer deneyimleri olan var mı? Ne işe yaradı? Ne yapmadı?

Ben Fransız'ım, karım Endonezyalı ve birbirimizle İngilizce konuşuyoruz, bu temelde aynı durum.

Şimdiye kadarki düşüncemiz, hepimiz birlikteyken İngilizce konuşmak, bebeğimle aramda İsveç, karımla bebeğim arasında İtalyanca.

Genel olarak tavsiye edilen budur ve ilk çocuğumuzu yaptığımızda yaptığımız şey buydu. 2,5 yıl boyunca gayet iyi çalıştım: Çocuk bana Fransızca, Endonezya’da ise annesine cevap verdi. Çok hoştu. Dilleri arasında sorunsuz ve karışık bir şekilde geçiş yaptı. Annesi ona "Ayo, pakai sepatu, kita mau ke kota" diyecekti ve beni "Papa, tu viens, va en ville!" Diyerek getirebilirdi.

Bununla birlikte, okula başladığında (biz Fransa'da yaşıyoruz), Fransızca konuşan insanlarla (arkadaşlar, öğretmenler, dadı…), Fransız bir ortamda yıkanıp Fransızcasına yeni dil becerilerini geliştirdi. sadece ve yakında Endonezya'da konuşsa bile annesine Fransızca cevap vermeye başladı.

Bu, evde anadilini kullanan tek kişi olan karım için biraz üzücüdü. Ayrıca, iki farklı dilde bir konuşma yapmak muhtemelen yetişkin beyni için çocuğumuzdan daha az doğaldır ve birkaç ay sonra pes etti ve çocuklarımızla konuşmaya başladı. iyi.

Günümüzde çocuklar 8 ve 6 yaşlarında, Endonezyaca ve İngilizce bazı kelimeler anlasalar da sadece Fransızca konuşabiliyorlar. Bir noktada annelerinin dilini aktarmakta başarısız olduğumuzu hissediyoruz, ancak ne yapmamız gerektiğinden emin değiliz.

Belki daha inatçı olmalıydık ve karım Endonezya'da onlarla konuşmalıydı. Geçmişe bakıldığında, örneğin, akşam yemeğinde her gün veya her cumartesi günü düzenli olarak Endonezyaca konuşan tüm aile (kendim dahil) hakkında bazı kurallar koymalıydık, böylece benim de çaba sarf ettiğimi ve Endonezya’nın olmadığını gördüm. sadece "annemin dili".

Umarım bir şekilde mükemmel olmayan deneyimlerimizden kâr edersiniz ... En azından 2 yaşına kadar, doğru plana sahip olduğumuzu (ve sizin de) yaptığımızı düşünüyorum, ama muhtemelen bizden daha akıllıca bir şey yapmak zorunda kalacaksınız.