İngilizce olarak sunulmayı tercih ettiğimi işaret etmenin en iyi yolu nedir?

İki dilliliğin - özellikle İngilizcenin - çok yaygın olduğu bir bölgede seyahat ediyorum . Olduğum gibi, burada geçirdiğim iki ay boyunca pek çok iyi İngilizce konuşamayan biriyle tanışmaya başladım (birçok seyahatte). Ben çünkü bu, bir cankurtaran yok yerel dili konuşuyoruz. Yaklaşık 50-100 kelimelik bir kelime bilgim var ve yeterince başka, benzer dilleri bildiğim ve bir akıllı telefon sahibi olduğum halde, herhangi birinden bir cümle oluşturamıyorum, bu yüzden çoğu yazılı materyali idare edebiliyorum.

Benim hayatım için çözemediğim şey, kibarca ve beceriksizce nasıl "hey, gerçekten İngilizce konuşmayı tercih ederim" demekti. Sohbeti başlattığımda yeterince kolay, ancak çoğu zaman bir restoranda ya da dükkanda, dilimi konuşmalarını umutsuzca özür dilemeden önce bir insana utandım ve bir dakika boyunca bakıyorum.

İçgüdülerim yerel dilde selamlamaya "Günaydın" veya benzerinin açık bir İngilizce cevabıyla cevap vermekti, fakat bir nedenden dolayı ayni bir selamlama ile cevap vermemem bana kaba davranıyor.

Sadece kendimi yenmem ve sadece 'Merhaba' ile 'örneğin Anyoung Haseo'ya' cevap vermem gerekiyor mu?

Genel olarak, çoğu kişi, dilini tam olarak konuşamasanız bile, çaba sarf ettiğinizde iyi tepki verir. "Hola" ya (merhaba için İspanyolca), "Hola" ile, "dankie" (teşekkür için Afrikaans) diyerek ya da her neyse - küçük kelimelerle cevap vermek. Dillerini tam olarak konuşamayacağınızı çabucak anlarlar, ama çabanızı takdir ederler. Genelde.

Ancak, İngilizce'ye sadece girmeyi ve anlaşılmayı bekleyen turistler ve İngilizce'deki cümleyi daha yüksek sesle tekrar edecekler - bir kişiyi sadece yazması - bu kaçınmak istediğiniz diğer uç nokta.

Normalde yapmaya çalıştığım şey, sohbeti kendi dillerinde başlatmak - "Konnichiwa" (Japonca merhaba) ya da yerel dil ne olursa olsun, ve sonra "İngilizce" sor. ya da "hablas ingles?" (İspanyolca İngilizce biliyor musunuz?) (Yani, İngilizce dilinde nasıl konuşulacaklarını sormayı biliyorsanız, bunun için gidin).

Bu yanlış anlaşılmayı önler, garip utanç verici dakikalarını önler. Bunu başlattıklarında daha zor olduğunu söylüyorsunuz - örneğin, belki de 10 kelimelik konuşabildiğim Rusya'da, bana bir kelime akışı alacağım ve Rusça'yı gerçekten konuşamayacağımı söyleyerek cevaplayacağım. Yeni Zelandalı olduğumu nasıl söyleyeceğimi ve İngilizce konuşmayı öğrendim ve bu genellikle açıkça ve çok utanç duymadan iletirdi.

Sadece "Merhaba" yazarak cevap vermemeyi öneririm - belki başkaları da aynı fikirde olmazdı, ama bana göre kendi dillerini reddediyor gibisin. "İngilizce biliyor musun?" İstenen derhal durumu İngilizce olarak ya da kendi dilinde söylenerek netleştiriyor.

Bu, Mark Mayo tarafından zaten yazılmış olanla aynıdır, ancak cevapların tekrarlanması lehine bazı argümanlar duydum (temelde bir cevap diğerini güçlendirebilir).

Bence yerel dili konuşamamak utanılacak bir şey değil. 100'den fazla “büyük” kişi var ve bunların hepsini kimse bilmiyor. Ziyaret etmeyi teklif ettiğiniz ülkenin dilini öğrenene kadar uzak durmak hiç kimsenin lehine değildir. İngilizce konuşabiliyorsanız, “lingua franca” olarak, çok şanslısınız, sohbet etmeye çalıştığınız kişilerin İngilizce pratik yapma fırsatını memnuniyetle karşılayabilecekleri konusunda çok şanslısınız. Bununla birlikte, bunun varsayılmaması gerekir (özellikle Fransa'da!) Ve sadece yerel dili konuşmak için biraz çaba göstermek nezaketendir.

Bu yüzden mümkün olan her yerde yerel dilde bir konuşma başlatmanızı tavsiye ederim. Saygı gösterir ama aynı zamanda aksan ve hızdan, sizden daha önce farketmemeniz için kendi dillerinde akıcı olmanızı bekleyen birisine yardımcı olabilir. Konuştuğunuz kişi için daha az şok edicidir, hatta daha fazla sormadan İngilizce'ye geçmeye gönüllü olabilir, çünkü çaba gösterdiğiniz için teşekkür ederler ve bu nedenle size yardım etmeye daha meyillidirler. Oysa İngilizceyi ikinci dil olarak akıcı olan birkaç kişi, dikkate alınmadığı takdirde sağırlık yaşayabilir.

"Günaydın" açık bir İngilizce cevabı "ile başlamak istemem. Yeterince uzun bir süredir etrafta olduğunuz yerel dil, zaman zaman (Korece veya neyse) “Günaydın”, “Günaydın, iyi uyudunuz” veya “Günaydın” olarak uzatılabilir. “Ya da uygun olanı. Bu, yerel dili kavramanızı yavaş yavaş arttırmalı ve bir kitaptan / sesten öğrenirken veya ders çıkarsa bile pratik yapmamaktan daha etkin bir şekilde kendine güven duymalıdır. Bu tür bir yaklaşıma zorlandım ve birkaç ay sonra kendimi çeviri hizmetleri vermeye (kendime ait) hizmet vermeye zorladığım için çok şaşırdım. Dilbilgisini ve iğrenç bir aksanı öldürmek hoş değildir, ancak çoğu zaman daha hızlı olan akıcı bir akıcılık yoluna gitmektedir. Müzikal anlamda, ölçekler disiplini, zaman içinde konser piyanist standardına yol açabilir, ancak klavyede uzağa tıkanmak, daha erken dinleyebilecek kadar hoş bir şey başarabilir. Ancak piyano satmak, hiçbir gelişme göstermeyebilir.

Kendi ülkeniz dışındaki akıcılık eksikliğinin utanç verici olmadığını tekrarlıyorum, çünkü bu durumdan utanıyorsanız, muhtemelen kendisiyle iletişim kurmaya çalıştığınız kişiyi garip hissetmenizi sağlayacak, muhtemelen kendi dil becerilerinden gurur duymaları gerektiğini düşünebilirsiniz.

Geleneksel olarak, bir kişi sadece İngilizce'ye isteklerini gösterip haykırır ... Bir millet olarak bize en az 600 yıl boyunca iyi hizmet etti.

Daha gelişmiş, birkaç kelimeyi yerel dile çevirmek isteyebilir, sayılar, 'lütfen' ve 'teşekkür ederim' en yaygın olanıdır.

Örneğin Fransızca:

BU SIH VOOO'NUN OYNAMASI

Soruyu genel yapmak yerine yeri belirtmenin gerçekten önemli olduğunu düşünüyorum, çünkü önemi var. Örneğin:

• Montreal çoğu insanın Fransızca ve İngilizce ile iki dilli olduğu bir yer. "Bonjour" selamlandığında "merhaba" ya cevap vermek kesinlikle kabul edilebilir ve aslında sokakta "İngilizce konuşabiliyor musun?" çünkü ikincisi konuya gelmiyor (dilenciler gerçekten neyin peşinde olduklarını anlamadan önce sizi konuşmaya dahil etmek için "İngilizce biliyor musunuz?" diye soruyorlar).

• Japonya'da, başkalarının size vermiş olduğu tavsiyelere uymalı ve en azından Japoncadaki küçük konuşma kelimelerini kullanmaya çalışmalısınız. Çabalarınızı ve esnek olmadığınızı gösterir. Öte yandan, bir yabancı gibi görünüyorsanız, birçok insan bir şekilde Japonca bilmediğinizi varsayacaktır, bu yüzden başlangıçta sizi İngilizce olarak selamlayabilirler. Daha büyük olasılıkla, sizden kaçınacaklar çünkü devam edemeyecekleri bir konuşmadan sorumlu olmak istemiyorlar. Kore benzer olabilir, bilmiyorum.

• Nepal’de bir turistseniz, Nepalce konuşmama konusunda çok endişelenmenize gerek olmadığını düşünüyorum: bu yüzden birkaç yabancı. Sadece "namaste" deyince iyi olacaksınız.

• Avrupa'da (Fransa, Almanya gibi), başkalarının da söylediği gibi İngilizce olarak hizmet ederseniz, insanları rahatsız edebilirsiniz. Orada fazla bir tecrübem yok, ama tahminimce, mümkünse bir çaba göstermek için kendi yolunuzdan çıkmanız gerektiğidir.

• Diğer yerler, diğer gümrükler.

Durumunuz biraz Güney Kore'nin bir metropol alanına özgü görünüyor. Bu ülke, bazı durumlarda, özellikle de görünümünüz Asya ise ancak açıkça Koreli hisse senedinde olmasa zor olabilir.

Bir zamanlar birçok dili incelemek zorunda olan ve daha sonra pek çok dilde konuşma akıcılığını yitiren ancak bir şekilde okuryazarlığı koruduğu için (sık sık X, Y ve Z'ye gönderilirim) acınızı hissedebiliyorum. Tavsiyem mevcut olan en kibar lehçede durumunuzu açıklayan birkaç kelime öbeği öğrenmektir.

Özellikle:

• "Üzgünüm, ____ konuşamıyorum. İngilizce biliyor musunuz?"
• "İngilizce biliyor musunuz?"
• "Üzgünüm, ________ konuşamıyorum. Daha yavaş?"

ve aklınıza gelebilecek her şey makul gözükebilir. Sohbeti başlatırlarsa çoğu zaman şu şekilde gider:

Onları: [Snoopy ebeveynleri ...]

Siz: [Üzgünüm, konuşmuyorum ____. İngilizce biliyor musunuz?]

Onlar: "Ah, sen burdan değilsin! Neyse, yani bunun üzerine peynir mi yoksa soğan mı istiyorsun?"

ve hayat Devam eder. Başlarsanız, yerel dilde olabildiğince uzağa gitmeye çalışın ve yanlışlıkla günlük olarak daha iyi olursunuz .

Her neyse, hayatta utanmaktan ya da duygularını incitmekten daha kötü şeyler var.

Bence "Bu dili iyi konuşamıyorum" öğrenmeye değer bir cümledir. Bu şekilde, en azından kişiyi kendi anadiline çekiyorsun ama tercihini belirtiyorsun.

Koreli örneğiniz için şöyle olurdu: "Han-gu-geo-rul chael mo-te-yo"